Τα μεγάλα φωτορεπορτάζ του 2023

Με τον φακό του την πέτυχε να έχει καταρρεύσει στο έδαφος του νοσοκομείου, έχοντας στην αγκαλιά της τη νεκρή ανιψιά της, τυλιγμένη στα σάβανά της. Το πεντάχρονο κορίτσι έχασε τη ζωή του μαζί με τη μητέρα και την αδελφή του τον περασμένο Οκτώβριο, όταν το σπίτι τους στην περιοχή Κχαν Γιούνις της Γάζας χτυπήθηκε από ισραηλινό πύραυλο. Η 36χρονη γυναίκα όταν άκουσε για την επίθεση, έσπευσε στο σπίτι αναζητώντας ίχνος ζωής για τους δικούς της, αλλά απογοητευμένη στράφηκε στο γειτονικό νοσοκομείο όπου στο νεκροτομείο αντίκρισε αυτό που απευχόταν. Ο φωτογράφος που λίγες ημέρες νωρίτερα στο συγκεκριμένο νοσοκομείο κράτησε για πρώτη φορά στην αγκαλιά του το παιδί του όταν γέννησε η σύζυγός του, στην περίπτωση της νεαρής Ινάς Αμπού Μαάμαρ, κατέγραψε «μια δυνατή και άσχημη στιγμή που συνοψίζει την ευρύτερη αίσθηση του τι συμβαίνει στη Λωρίδα της Γάζας».

Λιτή στο πλαίσιό της μα τόσο περιεκτική στην ουσία της, η εικόνα αυτή του Μοχάμεντ Σαλέμ, φωτορεπόρτερ του πρακτορείου Reuters από την Παλαιστίνη, αναδείχθηκε πρόσφατα φωτογραφία της χρονιάς στον διαγωνισμό World Press Photo, τον σημαντικότερο παγκοσμίως αφιερωμένο στο φωτορεπορτάζ και τη φωτογραφία τεκμηρίωσης. Ανάμεσα σε 61.062 συμμετοχές 3.851 φωτογράφων από 130 χώρες, η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού επέλεξε συνολικά 24 νικητές, έξι τιμητικές διακρίσεις και δύο ειδικές διακρίσεις, έργα όλα τα οποία καταγράφουν μερικά από τα πιο κρίσιμα ζητήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.

Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ. Ενα από αυτά είναι και της μετανάστευσης, που θίγει η σειρά φωτογραφιών «Οι δύο τοίχοι» του Αλεχάνδρο Θεγκάρα, συνεργάτη των «New York Times» και Bloomberg, που βραβεύτηκε στην κατηγορία του μακροχρόνιου πρότζεκτ. Ο φωτογράφος, μετανάστης και ο ίδιος από τη Βενεζουέλα, από το 2018 καταγράφει τις μεταναστευτικές ροές Λατινοαμερικανών προς το Μεξικό. Αν και παραδοσιακά η χώρα ήταν ανοιχτή σε όσους ζήτησαν άσυλο στα νότια σύνορά της, τα τελευταία χρόνια έχει επιβάλει αυστηρές πολιτικές ώστε να ελέγξει το φαινόμενο, δίνοντας μερικά σπουδαία κλικ στον Θεγκάρα και τροφή για σκέψη στο κοινό του.

Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΙΑ. Αντίστοιχης υψηλής σημασίας είναι και η φωτογραφία της Λι Αν Ολγουατζ «Valim-babena», η οποία επιλέχθηκε ως ιστορία της χρονιάς. Τραβηγμένη στη Μαδαγασκάρη όπου η έλλειψη ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης γύρω από την άνοια σημαίνει ότι τα άτομα που εμφανίζουν συμπτώματα απώλειας μνήμης συχνά στιγματίζονται, απαθανατίζει τον παππού Πολ και την εγγονή του Οντλιατεμίξ να ετοιμάζονται για την εκκλησία. Ο ηλικιωμένος ζει με άνοια εδώ και 11 χρόνια και τη φροντίδα του έχει αναλάβει η κόρη του Φάρα. Κομμάτι ενός μεγαλύτερου έργου που συνδέεται με την άνοια, το κλικ αυτό βάζει στο κέντρο του το παγκόσμιο ζήτημα της υγείας, μέσα από το προσωπικό πρίσμα της οικογένειας, «με ζεστασιά και τρυφερότητα, υπενθυμίζοντας στους θεατές την αγάπη και την εγγύτητα που είναι απαραίτητες σε μια εποχή πολέμου και επιθετικότητας παγκοσμίως», όπως τόνισε η κριτική επιτροπή του διαγωνισμού κατά την τοποθέτησή της.