Τα «σκάνδαλα» του Βρετανικού Mουσείου, τα Γλυπτά του Παρθενώνα και η woke ιδεολογία

Σκάνδαλα και ανατροπές. Μυστικές συναντήσεις και συμφωνίες που «παγώνουν». Κλοπές, προσπάθειες συγκάλυψης και παραπλάνησης, διαδικτυακό εμπόριο, έρευνες, αποκαλύψεις και πρωτοκλασάτοι πολιτικοί με φόντο το Λονδίνο. Μια υπόθεση που οι απαρχές της ξεκινούν τον 17ο αιώνα και συνεχίζεται ως τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Ενα σενάριο εν εξελίξει που όμως δεν είναι αποκύημα φαντασίας ενός επιτυχημένου συγγραφέα, αλλά η ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα μουσεία στον κόσμο, του Βρετανικού, όπως παρουσιάζεται μέσα από το πρίσμα των δύο πιο γνωστών υποθέσεων που τo ταλανίζουν: τον επαναπατρισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα και τη μεγάλη κλοπή αντικειμένων από τις αποθήκες του, που αποτελεί όχι τη μοναδική μεν στην 270χρονη και πλέον διαδρομή του μουσείου, αλλά την πιο πρόσφατη και σκανδαλώδη, καθώς σε αυτήν εμπλέκονται καταξιωμένοι επιμελητές του. Και είναι αυτή η ιστορία που παρουσιάζεται στο εκτενέστατο άρθρο του «New Yorker», το οποίο ήδη κυκλοφορεί στην ιστοσελίδα του περιοδικού, ενώ θα περιλαμβάνεται και στην έντυπη έκδοση, που θα είναι διαθέσιμη από τις 13 Μαΐου και θα φέρει τον τίτλο «Πέτρες της Εριδος». Χαρακτηριστικό δε του πνεύματος του άρθρου που υπογράφει η βρετανή συγγραφέας και δημοσιογράφος Ρεμπέκα Μιντ δεν είναι μόνο ο υπότιτλος, βάσει του οποίου την ώρα που επανέρχονταν στο προσκήνιο οι κατηγορίες προς το Βρετανικό Μουσείο περί κλοπής πολιτιστικών θησαυρών, το ίδιο το ίδρυμα ανακοίνωνε πως είχε πέσει θύμα κλοπής και μάλιστα εκ των έσω. Είναι και η κεντρική εικονογράφηση, όπου παρουσιάζεται το γλυπτό του ποταμού Ιλισού από το δυτικό αέτωμα του Παρθενώνα (το οποίο βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο και το οποίο δανείστηκε για πρώτη φορά στο Ερμιτάζ) να περιβάλλεται από σήμανση ανάλογη με εκείνη σκηνής εγκλήματος.

Η Μιντ πιάνει το νήμα από τη συλλογή του Τσαρλς Τάουνλι, ενός από τους πρώτους βρετανούς μεγάλους συλλέκτες και διαχειριστές του Βρετανικού Μουσείου, του οποίου μετά θάνατον το ίδρυμα αγόρασε τη συλλογή γλυπτών του. Το απόκτημα αυτό επισκιάστηκε γρήγορα από μια νέα αγορά, εκείνη των Γλυπτών του Παρθενώνα από τον λόρδο Ελγιν, παρά το γεγονός ότι ήδη από την εποχή εκείνη ήταν αμφιλεγόμενος ο τρόπος που τα είχε αποκτήσει. Και προσφάτως βρέθηκε ξανά στο κέντρο της επικαιρότητας, καθώς πολλά από τα αντικείμενα που εκλάπησαν από τις αποθήκες και πωλήθηκαν μέσω Διαδικτύου προέρχονταν από τη συλλογή Τάουνλι.

Μυστικές συναντήσεις

Στο ίδιο δημοσίευμα, μεταξύ πολλών άλλων, γίνεται λόγος για τις μυστικές συναντήσεις του προέδρου του Βρετανικού Μουσείου Τζορτζ Οσμπορν με τον έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, τις φωνές στη Βρετανία που ζητούν να μην υποκύψει το μουσείο στην «ιδεολογία της αφύπνισης» (woke), στον τρόπο που έχουν διαχειριστεί το ζήτημα οι κατά καιρούς διευθυντές του μουσείου, στα προβλήματα ασφαλείας που είχαν σημειωθεί προ της προσφάτως ανακαλυφθείσας κλοπής, στην ακύρωση της συνάντησης Μητσοτάκη – Σούνακ, στο γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες δεν έχουν αναφερθεί νέες εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις περί επαναπατρισμού, ενώ διατυπώνει την άποψη ότι «η προοπτική να επιστρέψουν τα Μάρμαρα στην Αθήνα φαίνεται πιο πιθανή από ό,τι πριν από 200 χρόνια».