Αλοιφές

Αν ο «Σπαρτιάτης» Φλώρος (μα, τι αντίθεση!) είχε χειροδικήσει εις βάρος υπουργού, σήμερα μπορεί να διαβάζαμε στα social ότι η επίθεση είναι καταδικαστέα, αλλά κάπου μέσα σου, στο βάθος, κάτι σου ζητάει να τον δικαιολογήσεις. Επίσης αν ο Φλώρος δεν ήταν «Σπαρτιάτης», σίγουρα θα είχε συμπαραστάτες που θα εστίαζαν στη βαρύτατη προσβολή κατά της μητέρας του. Ασφαλώς πάντα παίζει ρόλο η ταυτότητα του θύματος. Οταν χτυπήθηκε ο Κωστής Χατζηδάκης, κάποιοι μιλούσαν για δικαιολογημένη λαϊκή οργή που κάπου θα ξεσπούσε. Τώρα όλα είναι πιο εύκολα. Ενας «Σπαρτιάτης» γρονθοκοπεί κάποιον του Βελόπουλου. Το λες και αναμενόμενο ή, τέλος πάντων, δεν σου προκαλεί σοκ. Το πολύ να κληθεί ο Κασιδιάρης να κάνει χώρο στο κελί γιατί του έρχεται παρέα.

Χθες, λοιπόν, ο Κυριάκος Βελόπουλος εμφανίστηκε στην τηλεόραση περίπου ως εγχώρια εκδοχή του Μαχάτμα Γκάντι. Και δεν καταδίκασε, απλώς, τη βία εις βάρος του βουλευτή του. Ανέλαβε και προληπτική πρωτοβουλία για την αποφυγή κρουσμάτων βίας κατά τις ημέρες της χριστιανικής κατάνυξης που βρίσκονται μπροστά μας. Κάλεσε τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που ψήφισαν το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο, να μην εμφανιστούν στις εκκλησίες ώστε να αποφευχθεί ένταση που θα εκθέσει τη χώρα, αλλά, κυρίως, τον χριστιανισμό. Κοινώς ο πρόεδρος δικαιολογεί τις χριστιανικές καρπαζιές εις βάρος βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, αποδίδοντας την ευθύνη στο εν δυνάμει θύμα. Και για να το πω αλλιώς, είναι σαν να κλείνει το μάτι σε κάποιους χριστιανοταλιμπάν, λέγοντάς τους ότι αν σηκώσουν χέρι δεν θα ευθύνονται οι ίδιοι, αλλά εκείνοι που προσέβαλαν «το δόγμα».

Ταυτοχρόνως, βέβαια, απευθύνει και ευθεία απειλή προς τους συναδέλφους του της Νέας Δημοκρατίας. Τους λέει ότι αν εμφανιστούν στις εκκλησίες μπορεί και να γυρίσουν σπίτι με ράμματα καθώς η στάση τους προκαλεί την οργή του χριστεπώνυμου πλήθος που, πολύ εύκολα, από ποίμνιο δύναται να μετατραπεί σε αγέλη. Επικουρικά θα μπορούσε να επικαλεστεί και το ξέσπασμα του Ιησού στον ναό, όταν κατέφυγε σε κάποια μορφή βίας για να διώξει τους εμπόρους. Το απέφυγε. Γιατί σε μία άλλη ζωή μπορεί να ήταν ο Βελόπουλος που πουλούσε αλοιφές εντός του ναού.