- Advertisement -
Πλάθιντο Ντομίνγκο
«Χωρίς σκληρή δουλειά καταστρέφεις το ταλέντο»
Μαθήματα ζωής
Υστερα από την προσωπική μου διαδρομή σκέφτομαι ότι η ζωή είναι υπέροχη και πρέπει να τη ζούμε κάθε στιγμή. Η αγάπη της οικογένειας είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός που υπάρχει. Μπορεί κάποια στιγμή να πέφτουμε, αλλά στη συνέχεια σηκωνόμαστε και είμαστε πιο συνειδητοποιημένοι και πιο δυνατοί από πριν. Το να κάνεις λάθη είναι αναπόφευκτο όπως και να μετανιώνεις για κάποιες επιλογές. Αλλά η ζωή αποτελείται από επιλογές. Και τα λάθη παραμένουν λάθη αν δεν μας διδάξουν κάτι. Γι’ αυτό νομίζω ότι είναι σημαντικό να έχουμε το θάρρος να πέσουμε για να βρούμε τη δύναμη να σηκωθούμε με μεγαλύτερη επίγνωση από πριν.
Ταλέντο Ή δουλειά;
Στο λεγόμενο αιώνιο δίλημμα «ταλέντο ή σκληρή δουλειά» απαντώ πάντοτε «σκληρή δουλειά». Χωρίς αυτήν δεν θα καταφέρεις τίποτα και κινδυνεύεις να κάψεις το ταλέντο σου. Φυσικά, ταλέντο και κάποια τύχη για να είσαι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή, αλλά όλες οι ευκαιρίες που προσφέρει η ζωή υλοποιούνται μόνο αν είσαι έτοιμος.
Οι σύγχρονες παραγωγές όπερας
Σε όλα αυτά τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από το ξεκίνημα της δικής μας διαδρομής υπήρξαν αρκετές καλές εξελίξεις. Για παράδειγμα, στην περίπτωση των παραγωγών σήμερα έχουμε και τις νέες τεχνολογίες στη διάθεσή μας. Δυστυχώς όμως υπάρχει και η τάση να γίνονται παραστάσεις που «αποδυναμώνουν» τα αριστουργήματα του μελοδράματος. Μου αρέσουν οι σύγχρονες παραγωγές, αλλά δεν καταλαβαίνω τον λόγο όταν οι παραγωγές πηγαίνουν κόντρα στον λόγο και τη μουσική, καθώς σ’ αυτή την περίπτωση μπερδεύουν και παγώνουν τα συναισθήματα.
Ο Πουτσίνι του Τζεφιρέλι
Με τις συναυλίες που δώσαμε μαζί με τον Καρέρας και τον Παβαρότι καταφέραμε να προσεγγίσουμε πολλούς ανθρώπους κάθε ηλικίας στην όπερα: πολλοί έρχονταν να ακούσουν τις συναυλίες μας στα γήπεδα και μετά μας ακολουθούσαν και στο θέατρο. Τα νέα παιδιά πρέπει απλώς να έχουν περισσότερες ευκαιρίες να γνωρίσουν την όπερα, η μαγεία της μουσικής μπορεί να τους κάνει να ερωτευτούν κατόπιν. Μια άλλη στιγμή που κουβαλάω μαζί μου από όλη αυτή την περιπέτεια της όπερας είναι η αθάνατη παραγωγή του Φράνκο Τζεφιρέλι στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι όταν γιορτάζαμε την εκατονταετηρίδα του συνθέτη. Επρεπε να βλέπατε αυτή την παραγωγή: σε κάθε παράσταση σε κάθε μέρος του κόσμου το κοινό χειροκροτούσε όταν άνοιγε η αυλαία.
Διάλογος με τους νέους
Σκέφτομαι ότι τα πρώτα βήματα που μπορούν να κάνουν οι νέοι όταν ξεκινούν την τέχνη της όπερας είναι να ανοίξουν απλώς την καρδιά και το μυαλό τους στα συναισθήματα. Στη συνέχεια η γοητεία της μουσικής θα αναλάβει τα υπόλοιπα.
Η νεότερη γενιά
Ο πόνος με φοβίζει πολύ. Και ο φόβος που νιώθω δεν είναι για μένα, αλλά για τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου και τα δισέγγονά μου. Κοιτάζω τα παιδιά και συγκινούμαι γιατί θα ήθελα να έχουν το καλύτερο, αλλά δεν τους αφήνουμε έναν καλύτερο κόσμο από αυτόν που είχε η γενιά μου, που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ελπίζω στον διάλογο μεταξύ των ανθρώπων και προσεύχομαι για ειρήνη σε όλα τα επίπεδα.
Προσωπικοί ήρωες
Εξαρτάται από τις στιγμές της ζωής μας να βρούμε μια καταφυγή στην τέχνη. Εγώ, για παράδειγμα, είμαι εντυπωσιασμένος από το φως που βλέπω στα μάτια ορισμένων πινάκων ζωγραφικής, όπως του Βελάσκεθ. Ο καθένας από εμάς είναι ένας ήρωας όταν κάνουμε συνειδητά επιλογές για να βοηθήσουμε τους άλλους.
Χοσέ ΚΑΡΕΡΑΣ
«Ηρωές μου είναι όσοι ασθενείς αγωνίζονται»
Μαθήματα ζωής
Το μάθημα που κρατάω από όλη την προσωπική μου διαδρομή είναι να μην τα παρατάς ποτέ και να κυνηγάς τα όνειρά σου.
Σκληρό δίλημμα
Το «ταλέντο ή δουλειά» είναι όντως το πιο δύσκολο δίλημμα στην τέχνη. Προσωπικά πιστεύω ότι χωρίς πειθαρχία δεν μπορεί να πετύχει κανείς. Βέβαια, χωρίς ταλέντο δεν υπάρχουν και επιτεύγματα. Αλλά η πειθαρχία είναι απαραίτητη.
Ολα αλλάζουν (και στην όπερα)
Ο κόσμος της όπερας εξελίσσεται όπως και ο υπόλοιπος κόσμος. Ολα αλλάζουν και στο δικό μας σύμπαν, αλλά αυτές οι αλλαγές είναι σεβαστές. Νομίζω ότι χρειάζεται μια εξέλιξη για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον για την όπερα στις μέρες μας.
«Κάρμεν» για πάντα
Υπάρχουν πολλές παραστάσεις που μοιράζομαι συνεχώς με τους αναγνώστες και τους φίλους της όπερας όσο γυρίζω πίσω. Τον «Αντρέα Σενιέ» του 1985, την «Μποέμ» του 1982, τον «Ντον Κάρλο», την «Αντριάνα Λεκουβρέρ», την «Κάρμεν»… Ολες είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Αλλά αν έπρεπε να επιμείνω σε μια παράσταση, τότε ίσως θα έλεγα ότι η «Κάρμεν» είναι αυτή που θα μοιραζόμουν μαζί σας (σ.σ.: αναφέρεται προφανώς στο ντεμπούτο του ως Δον Χοσέ το 1982 στο Teatro de la Zarzuela της Μαδρίτης).
Πειθαρχία και πάθος
Οταν ξεκινούν οι νέοι τη δική τους διαδρομή στην τέχνη της όπερας θα πρέπει να έχουν πάθος για την καριέρα τους, πειθαρχία και εργατικότητα.
Πόλεμος και ειρήνη
Ο μεγαλύτερος φόβος μου για την περίοδο που ζούμε είναι ο πόλεμος και η βία, η μεγαλύτερη ελπίδα θα πρέπει να είναι χωρίς καμία αμφιβολία μόνο μία: η ειρήνη.
Οι καθημερινοί ήρωες
Εκτός από την όπερα, οι πραγματικοί μου ήρωες είναι όλοι οι ασθενείς που αγωνίζονται καθημερινά για την ανάρρωσή τους.
Comments are closed.