Ρέντφορντ Vs Τραμπ: Η δημοκρατική νίκη σε ένα τουίντ σακάκι

Από τη στιγμή που το αμερικανικό προεδρικό ζεύγος Ντόναλντ και Μελάνια Τραμπ ξεκίνησε τις συναντήσεις με τα μέλη της βασιλικής οικογένειας του Ηνωμένου Βασιλείου, τα ρούχα τους «κούμπωσαν» με λόγια ευγένειας, αποδοχής και συγκατάβασης. Αυστηρά βαθύχρωμα ταγιέρ και σκουρόχρωμα επίσημα πανωφόρια, λαμπερές τουαλέτες, δαντέλες, διαμάντια και σμόκιν έντυσαν τα σώματα των φορέων της σύγχρονης πολιτικής, υπογραμμίζοντας ότι το πεδίο αυτό εξουσίας στις μέρες μας είναι θε(α)ματική παράσταση.

Η σύγχρονη ρεπουμπλικανική αισθητική, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι αυτό που προβάλλει ο Τραμπ, δεν είναι τόσο ένα συνεκτικό στυλ όσο ένα πολιτιστικό παζάρι. Αντλεί από την αναταραχή της ποπ κουλτούρας και τη λάμψη της ψηφιακής εποχής χρησιμοποιώντας μιμίδια και τεχνάσματα των social media. Δεν αντλεί από αριστοκρατικούς συμβολισμούς της γερασμένης ευρωπαϊκής παράδοσης. Για τον ένοικο του Λευκού Οίκου η φανταχτερή και πιο βλάσφημη επίδειξη, φαντάζει αυθεντική. Ωστόσο στο επίσημο δείπνο στο κάστρο του Ουίνδσορ ο Τραμπ φρέναρε την τακτική του να απορρίπτει την ελίτ της παράδοσης. Τώρα ήταν η σειρά του να δώσει μία δημόσια παράσταση πίστης σε ό,τι τον ενώνει με θεσμούς κύρους. Οπως αυτόν της βρετανικής μοναρχίας.

Σε αυτό το σημείο τα φώτα της επικαιρότητας χαμηλώνουν. Στο απόλυτο σκοτάδι της πολιτικής σκηνής ο προβολέας ρίχνει τη δέσμη του στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Η δέσμη φωτός θα αναδείξει το γκρι τουίντ σπορ σακάκι του στις «Τρεις μέρες του Κόνδορα»: ένα απλό ραμμένο ρούχο που κλείνει με δύο κουμπιά, έχει φαρδιά πέτα με εγκοπή και κοκκινωπή φόδρα. Το φαρδύ ψαροκόκαλο σχέδιο του υφάσματος ξεχωρίζει αγκαλιάζοντας με τις γραμμές του τον κορμό του Ρέντφορντ. Ο Ρέντφορντ υποδύεται τον Τζο Τέρνερ, τον χαμηλόμισθο διανοούμενο-βιβλιοφάγο αναλυτή της CIA που έφερνε εις πέρας το καθήκον του, παραβιάζοντας την ιεραρχία και επιβιώνοντας από διπλά παιχνίδια πρακτόρων στην ταινία του Σίντνεϊ Πόλακ. Από τότε που γυρίστηκε η ταινία, το 1975, το στυλ και η γκαρνταρόμπα του Ρέντφορντ έδωσαν τροφή σε όλους τους πίνακες αναφορικών εικόνων των σχεδιαστών που τις χρησιμοποιούν για έμπνευση, όταν ετοιμάζουν τις ανδρικές συλλογές τους. Σε αυτόν τον δημιουργό-προστάτη του αμερικανικού ονείρου, αναγνωρίζουν διαρκώς τον ηθοποιό που φόρεσε με το δικό του στυλ τα κοστούμια των ρόλων του, αποφεύγοντας να πράξει το αντίθετο. Δηλαδή να ακολουθήσει το γούστο ενός ακριβοπληρωμένου συμβούλου-ενδυματολόγου ο οποίος σήμερα υποδεικνύει σε όσους πατάνε πάνω σε κόκκινα χαλιά ρούχα με ακριβή αναγνωρίσιμη υπογραφή.

Σε αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι οι «Financial Times» έκαναν εκτενή έρευνα για να αποκωδικοποιήσουν τις καταβολές του στυλ Ρέντφορντ. Ο Γουίλ Ανταμς, διευθυντής ραπτικής κατά παραγγελία του λονδρέζικου οίκου Dunhill, εκτιμά ότι μπορεί να προέρχεται από αμερικανικό εργοστάσιο υφασμάτων. «Δεν νομίζω ότι είναι κατά παραγγελία: η ραφή των άκρων (στο πέτο και τις τσέπες – γνωστή ως διογκωμένη άκρη) είναι της μηχανής. Ενώ ένας ράφτης ρούχων κατά παραγγελία το 1975 σίγουρα θα το είχε κάνει με το χέρι. Επίσης τα κουμπιά της μανσέτας φαίνονται να έχουν λιώσει και να μη λειτουργούν, άλλο ένα σημάδι φθηνής εργασίας».

Ο ορισμός του τζέντλεμαν

Ο Ρέντφορντ ποτέ του δεν έγινε η πληρωμένη φιγούρα κάποιας επώνυμης συλλογής, κάποιου ευρωπαϊκού οίκου, κάποιου πολύτιμου ρολογιού ή σπάνιου αλκοολούχου ποτού. Στάθηκε στο δικό του βάθρο επιλογών εκπέμποντας αξίες και αρετές που χαρακτήριζαν ανθρώπους περασμένων αιώνων. Εκείνων που «Ο ορισμός του τζέντλεμαν» / «Definition of a Gentleman» (εκδ. Forgotten Books) διατυπωμένος το 1901 από τον άγγλο ποιητή, φιλόσοφο καρδινάλιο (Τζον Χένρι) Νιούμαν σκιαγραφούσε και χωρούσε την περίπτωση Ρέντφορντ στο βάθος του μέλλοντος χρόνου: Αποτελεί σχεδόν ορισμό του τζέντλεμαν το να πούμε ότι είναι εκείνος που δεν προκαλεί ποτέ πόνο. […] Έχει το βλέμμα του σε όλη τη συντροφιά του, είναι τρυφερός προς τους ντροπαλούς, ευγενικός προς τους απόμακρους και φιλεύσπλαχνος προς τους παράλογους. Δεν μιλάει ποτέ για τον εαυτό του, παρά μόνο όταν αναγκάζεται… Μπορεί να έχει δίκιο ή άδικο στη γνώμη του, αλλά είναι πολύ ξεκάθαρος για να είναι άδικος.