- Advertisement -
To βράδυ της Τετάρτης, όταν άρχισαν να έρχονται τα αποτελέσματα από τα έξιτ πολ των εκλογών στην Ολλανδία, στα γραφεία της συμμαχίας της Πράσινης Αριστεράς και των Εργατικών, που δεν τα πήγαν καθόλου καλά, o DJ επέλεξε να κλείσει με το «Crying at the discotheque» του συγκροτήματος Alcazar – ένα χορευτικό κομμάτι για να πάνε κάτω οι πίκρες για τον επικεφαλής του συνδυασμού (και πρώην αντιπρόεδρο της Κομισιόν) Φρανς Τίμερμανς, ο οποίος λίγο αργότερα παραιτήθηκε.
«Είμαι στα όριά μου», λέει το γνωστό ντίσκο κομμάτι και αυτός θα μπορούσε να είναι ο τίτλος των ολλανδικών εκλογών – των πιο αμφίρροπων εδώ και πολλά χρόνια. Οι ψηφοφόροι απέρριψαν ένα ακροδεξιό κόμμα που είχε προκαλέσει μήνες πολιτικής αναταραχής και απροσδόκητα έδωσαν υποστήριξη σε ένα κεντροαριστερό κόμμα που συμμετείχε με υποσχέσεις σταθερότητας και ελπίδας. Αυτός ο ξαφνικός αναπροσανατολισμός είναι πιθανό να οδηγήσει σε μια πιο κεντρώα κυβέρνηση στην Ολλανδία, κάτι που ίσως λέει κάποια πράγματα για την κατάσταση όχι μόνο της ολλανδικής πολιτικής αλλά και του λαϊκισμού στην Ευρώπη γενικότερα. «Είναι αυτό ένα εκλογικό αποτέλεσμα που μπορεί να προσφέρει μαθήματα για την Ακροδεξιά στην Ευρώπη;» αναρωτήθηκε η «Εl Pais». «Διότι δείχνει ότι η Ακροδεξιά, ακόμη και σε ένα μέρος που κάποτε φαινόταν να βρίσκεται σε μια ανεμπόδιστη πορεία προς το να αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη, τελικά συνάντησε εμπόδια». «Νομίζαμε ότι ήταν σχεδόν κάτι ντετερμινιστικό, ότι η Ακροδεξιά, το Κόμμα για την Ελευθερία του Γκέερτ Βίλντερς, θα συνέχιζε να μεγαλώνει – ότι ήταν αλεξίσφαιρη», σχολιάζει ο Κριστόφ Τζέικομπς, πολιτικός επιστήμονας στο ολλανδικο πανεπιστήμιο Radboud. «Οχι και τόσο αλεξίσφαιρη τελικά».
Το κόμμα του Βίλντερς έχασε 11 έδρες – μια επίπληξη για ένα κόμμα που μόλις δύο χρόνια πριν ήταν πρώτο με μεγάλη διαφορά. Τον Ιούνιο ο Βίλντερς απέσυρε το κόμμα του από τον κυβερνητικό συνασπισμό, βυθίζοντας την κυβέρνηση στο χάος και καθιστώντας αναγκαίες τις πρόωρες εκλογές. Κατά τη διάρκεια της θητείας του δεν κατάφερε να εφαρμόσει τις υποσχέσεις του για περιορισμό του ασύλου και κατάργηση της ρύθμισης για το κλίμα, ή να υλοποιήσει άλλα σχέδια. «Ετσι», εξηγεί ο Τζέικομπς, «φαίνεται ότι και οι ακροδεξιές ομάδες που δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους μπορούν να τιμωρηθούν». Βέβαια, οι ψηφοφόροι δεν απέρριψαν εντελώς την Ακροδεξιά. Το Κόμμα για την Ελευθερία παραμένει δύναμη, ενώ γύρω του ξεφυτρώνουν μικρότερα, ιδίας πολιτικής κατεύθυνσης κόμματα που πήραν αρκετές από τις έδρες που έχασε.
Για την Ευρώπη, οι ολλανδικές εκλογές μπορεί να δείξουν ότι οι καυστικές δηλώσεις από μόνες τους δεν αρκούν για να κρατήσουν τους ψηφοφόρους. Η κυβερνησιμότητα φαίνεται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο – οι ψηφοφόροι διαπίστωσαν ότι το κόμμα του Βίλντερς δεν προσέφερε σταθερότητα στην κυβέρνηση και οι ηγέτες άλλων μεγάλων κομμάτων τόνισαν πριν ανοίξουν οι κάλπες, ότι θα αρνούνταν να σχηματίσουν νέο συνασπισμό με το Κόμμα για την Ελευθερία. Αυτό, λένε οι ειδικοί, ώθησε πολλούς να ψηφίσουν κόμματα τα οποία θα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να καταλήξουν στην κυβέρνηση.
Comments are closed.