- Advertisement -
Θα αναδιαταχθεί το πολιτικό σκηνικό ενόψει των ευρωεκλογών της 9ης Ιούνη ή απλώς όσοι ασχολούνται με την πολιτική στενά μεγαλοποιούν μια αδιάφορη κάλπη που δεν θα έχει και τόσο ενδιαφέρον; Τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν δείχνουν μεγάλες μεταβολές στις περίπου τριάντα πέντε ημέρες που απομένουν. Οι αναδιατάξεις στην πολιτική σκηνή επέρχονται είτε από μακρόχρονες διεργασίες. Είτε από τομές που επηρεάζουν ριζικά τα πάντα, όπως το μνημόνιο για παράδειγμα που άλλαξε τη σύσταση του κοινοβουλευτισμού και ανασχημάτισε την ίδια τη Μεταπολίτευση. Ηταν ευρωεκλογές του 2014, πριν από δέκα χρόνια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ τότε πήρε κεφάλι πρώτη φορά από τη ΝΔ και όλα έδειχναν πως έπαιρνε και τη θέση πια του δεύτερου βασικού πόλου. Είχε προηγηθεί βέβαια η τετραετία από το 2010, η απότομη φτωχοποίηση, το επιτυχές σερφάρισμα του Τσίπρα στο κύμα του αντι-μνημονίου, ο ΕΝΦΙΑ, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με Σαμαρά και πολλά άλλα. Σήμερα συνταρακτική τομή δεν αχνοφαίνεται στον ορίζοντα. Πολλοί θέλουν να στείλουν μήνυμα στον Μητσοτάκη, αλλά μάλλον λιγότεροι από εκείνους που δεν θέλουν, τουλάχιστον τώρα. Η μάχη της Κεντροαριστεράς μάλλον προς το παρόν είναι υπόθεση εργαστηρίων και κλειστών συζητήσεων, παρά κοινωνική ανάγκη και αποτέλεσμα κάποιας τρομερής δυναμικής. Αρκετοί αναλυτές λένε πως και τούτες οι ευρωεκλογές δεν θα ξεφύγουν από τη μοίρα των ευρωεκλογών: την αποχή. Η επιστολική ψήφος δεν μετέβαλε επίσης το εκλογικό σώμα. Ούτε προβλέπεται να συρρεύσουν νέα κοινά, τέτοια που να αναδιατάξουν τον χάρτη. Αν ήθελε κάποιος να περιγράψει το σημερινό ελληνικό τοπίο θα το ονομάτιζε «δημιουργική στασιμότητα». Στο εκλογικό σώμα υπάρχουν δυσαρέσκειες για την κυβέρνηση, και είναι λογικό. Μόνο την ακρίβεια να μετρήσεις, αρκεί. Δεν έχουν όμως ακόμη υπάρξει εκείνα τα πολιτικά ρήγματα που να προδιαγράφουν κάτι νέο, κάτι προωθητικό. Μια κοινωνική ανάγκη δεν φαίνεται να συγχρονίζεται με κάποιο πολιτικό σχέδιο. Η ΝΔ θα έχει απώλειες, όλα αυτό λένε, αλλά όχι καθοριστικές για Μπινγκ Μπανκ ή για εκπλήξεις. Τι θα περιμένουμε λοιπόν εκτός απροόπτου; Μάχες κατατάξεων και μια πρώτη καταγραφή ορισμένων κοινωνικών στρωμάτων, θα έλεγε κάποιος πιο αισιόδοξος. Τίποτε τρομερό μερικούς μήνες μετά τις εθνικές εκλογές, ένας πιο αδιάφορος. Τρέιλερ του 2027 και της τότε εθνικής κάλπης, θα έλεγε άλλος. Θα υπάρξει πολιτική δύναμη που θα γράψει στον τοίχο με κάρβουνο «Παραρλάμα» σαν τον περιθωριακό ήρωα του Δημοσθένη Βουτυρά και έτσι θα τρομάξει πολλούς έστω ως φάρσα ή ως μια επερχόμενη απειλή; Η ανατροπή της εικόνας θα επέλθει μόνο μέσα από ενδορήξεις της κυβερνώσας Κεντροδεξιάς ή από τον θετικό βηματισμό του δεύτερου; Τα ερωτήματα είναι πιο πολλά από τους φορείς των απαντήσεων.
*Στίχος του Μανώλη Ρασούλη από το τραγούδι
«Υδροχόος»
Comments are closed.