Νεπάλ: Πέθανε ο τελευταίος επιζών της αποστολής που κατέκτησε το Έβερεστ το 1953

Ο Κάντσα Σέρπα, ο τελευταίος επιζών της ιστορικής αποστολής που κατέκτησε για πρώτη φορά την κορυφή του Έβερεστ το 1953, απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του.

«Δεν αισθανόταν πολύ καλά εδώ και μερικές ημέρες. Πέθανε», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο η εγγονή του, Τενζίνγκ Τσογκιάλ Σέρπα.

Γεννημένος το 1933, ο Κάντσα Σέρπα ήταν μόλις 19 ετών όταν προσελήφθη ως αχθοφόρος στην ομάδα υπό τον Νεοζηλανδό Έντμουντ Χίλαρι, η οποία κατέκτησε την υψηλότερη κορυφή του κόσμου (8.848 μέτρα), μαζί με τον Νεπαλέζο Τενζίνγκ Νοργκάι Σέρπα, στις 29 Μαΐου 1953.

Κατά τη διάρκεια της ιστορικής ανάβασης, ο νεαρός μεταφορέας έφθασε στη διαβόητη «ζώνη του θανάτου» – πάνω από τα 8.000 μέτρα ύψος – χωρίς προηγούμενη εμπειρία στον αλπινισμό.

«Ήταν ένας ζωντανός θρύλος και πηγή έμπνευσης για όλους τους αλπινιστές και όσους εργάζονται σε αυτό το πεδίο», δήλωσε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αλπινισμού του Νεπάλ, Φουρ Γκέλτζε Σέρπα. «Χάσαμε τον φύλακά μας», πρόσθεσε.

Η ιστορική αποστολή του 1953

Τα μέλη της νικηφόρας αποστολής του 1953 ξεκίνησαν από την πρωτεύουσα του Νεπάλ, Κατμαντού, και περπάτησαν για δύο εβδομάδες μέχρι να φθάσουν στον καταυλισμό βάσης, μεταφέροντας αντίσκηνα, τρόφιμα και εξοπλισμό.

«Όλοι έπρεπε να περπατήσουν γιατί δεν υπήρχε ούτε δρόμος, ούτε αυτοκίνητο, ούτε αεροπλάνο», είχε αναφέρει το 2013 ο Κάντσα Σέρπα σε συνέντευξή του στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Η κληρονομιά των Σέρπα

Με το πέρασμα των χρόνων, το επώνυμο Σέρπα έγινε συνώνυμο των Νεπαλέζων ορειβατών-οδηγών που συνοδεύουν ξένους αλπινιστές στις αναβάσεις τους.

Μέλη της ίδιας εθνοτικής ομάδας συνεχίζουν να μεταφέρουν εξοπλισμό και να συντηρούν τα μονοπάτια, καθιστώντας δυνατές τις περισσότερες αποστολές στα Ιμαλάια.

Η ζωή μετά το Έβερεστ

Μετά την αποστολή του 1953, ο Κάντσα Σέρπα συμμετείχε για περίπου είκοσι χρόνια σε άλλες ορειβατικές αποστολές, προτού αποσυρθεί ύστερα από επίμονη απαίτηση της συζύγου του.

Στη συνέχεια, διηύθυνε έναν ξενώνα στη Νάμτσε και ίδρυσε ένα ίδρυμα που χρηματοδοτούσε την εκπαίδευση παιδιών από φτωχές οικογένειες, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη αφοσίωσης και προσφοράς.