Μιντιακές υποψηφιότητες

Η χθεσινή δημοσκόπηση της Opinion Poll, που δείχνει τη ΝΔ να ανακάμπτει και να ξεπερνά το ποσοστό της των προηγούμενων ευρωεκλογών, επιβεβαιώνει όσους ψύχραιμα προέβλεπαν ότι οι όποιες μεταβολές του πολιτικού κλίματος σε κλίμα πίεσης από τα γεγονότα και κυρίως από τη συγκίνηση που παράγουν δεν μπορεί να έχουν μόνιμη επίδραση στο εκλογικό σώμα. Είναι κοινότοπο αλλά και πραγματικότητα: η πολιτική είναι μαραθώνιος και όχι δρόμος ταχύτητας.

Εξίσου αναμενόμενη είναι και η σειρά με την οποία καταγράφονται οι υποψήφιοι στην κούρσα του σταυρού. Σταρ της δημόσιας ζωής, γνωστοί και από την τηλεόραση (αλλά όχι μόνο από την τηλεόραση), είναι πρώτοι στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων – ενώ σε εκλόγιμη θέση μοιάζει να βρίσκονται και κομματικά στελέχη που, επίσης, κυρίως είναι γνωστοί πρωτίστως από την περιφορά της δημόσιας εικόνας τους και όχι τόσο από το έργο τους.

Προφανώς, η ελληνική εκπροσώπηση στην Ευρωβουλή, εφέτος, θα είναι εξίσου απολιτική με την προηγούμενη. Την πενταετία που πέρασε, κυριάρχησαν τα παρατράγουδα του Κύρτσου, της Καϊλή, του Γεωργούλη. Η χαλαρή βάση κάποιων εκπροσώπων με τα κόμματά τους είναι παράγων που μπορεί να επιτρέψει ανάλογες παρεκκλίσεις από την αρχική εντολή. Τα κόμματα, όμως, μοιάζουν εγκλωβισμένα στους κανόνες του μιντιακού και διασυνδεδεμένου κόσμου μας.