Μαύρη μέρα για το ιταλικό σινεμά – «Εφυγε» ο Μάουρο Ντι Φραντσέσκο

Ο Mauro Di Francesco, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς ηθοποιούς της ιταλικής κωμωδίας της δεκαετίας του ’80, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών, αφήνοντας πίσω του μια πορεία γεμάτη χαμόγελα, επιτυχίες και ανθρώπινη ευαισθησία. Ο ηθοποιός νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Ρώμης για περίπου έναν μήνα, αντιμετωπίζοντας σοβαρές επιπλοκές στην υγεία του, πριν τελικά λυγίσει.

Γεννήθηκε στη Μιλάνο στις 17 Μαΐου 1951, με γονείς που εργάζονταν στον χώρο του θεάτρου, κάτι που τον έφερε από πολύ μικρό κοντά στη σκηνή. Σε ηλικία μόλις πέντε ετών εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση, ενώ στα 15 του βρέθηκε δίπλα στον σπουδαίο Giorgio Strehler και την κορυφαία θεατρική του ομάδα. Η αυθεντική του κωμική στόφα φάνηκε από νωρίς και σύντομα έγινε μέλος καλλιτεχνικών σχημάτων καμπαρέ στο Μιλάνο της δεκαετίας του ’70, δίπλα σε μελλοντικά μεγάλα ονόματα όπως ο Diego Abatantuono και ο Massimo Boldi.

Η δεκαετία του ’80 σηματοδότησε την περίοδο της απόλυτης άνθησής του στο σινεμά. Ο Di Francesco έγινε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της ιταλικής ποπ κουλτούρας μέσα από μια σειρά ταινιών που αγαπήθηκαν από το κοινό. Πρωταγωνίστησε σε επιτυχίες όπως τα «I fichissimi», «Il ras del quartiere», «Sapore di mare 2 – Un anno dopo» και «Attila, il flagello di Dio». Η κωμική του ενέργεια, η ακαταμάχητη αφέλεια των χαρακτήρων που υποδυόταν και η ικανότητά του να αυτοσαρκάζεται με τον πιο γλυκό τρόπο τον καθιέρωσαν στη συνείδηση του κοινού ως τον «Μαουρίνο» που χάριζε απλόχερα γέλιο.

Παρά την επιτυχία και την αγάπη του κόσμου, ο Mauro Di Francesco δεν απέφυγε τις σκοτεινές πλευρές που πολλές φορές συνοδεύουν τη ζωή των καλλιτεχνών. Ο ίδιος είχε παραδεχθεί ότι για χρόνια έδινε μεγάλη μάχη με το αλκοόλ, η οποία τελικά τον οδήγησε σε μεταμόσχευση ήπατος, μια διαδικασία που του έσωσε τη ζωή και του πρόσφερε μια δεύτερη ευκαιρία. Την αξιοποίησε για να απομακρυνθεί σταδιακά από το έντονο φως της δημοσιότητας.

Η τελευταία του συμμετοχή στον κινηματογράφο ήρθε το 2019 με την ταινία «Odissea nell’ospizio», στο πλευρό του καλού του φίλου Jerry Calà. Ήταν μια επιστροφή που θύμισε στο κοινό πόσο πολύ τον είχε αγαπήσει και πόσο ξεχωριστή ήταν η παρουσία του. Τα τελευταία χρόνια ζούσε πιο ήρεμα, εγκατεστημένος στην Τοσκάνη, μακριά από τους εξαντλητικούς ρυθμούς της δουλειάς που συνόδευσαν τις μεγάλες του εποχές.

Ο θάνατός του προκάλεσε συγκίνηση τόσο στους φίλους και συνεργάτες του όσο και σε όσους μεγάλωσαν με τις ταινίες του. Ο Mauro Di Francesco εκπροσώπησε την πιο ανάλαφρη, αισιόδοξη πλευρά του ιταλικού σινεμά. Ήταν ένας ηθοποιός που χωρίς υπερβολές, χωρίς επίπλαστη λάμψη, έβαζε ψυχή και αλήθεια σε κάθε του ρόλο. Γι’ αυτό και έγινε τόσο αγαπητός.

Αποχαιρετώντας τον, η ιταλική καλλιτεχνική κοινότητα χάνει έναν αυθεντικό εκφραστή του λαϊκού χιούμορ. Το κοινό χάνει μία φιγούρα που έφερνε χαμόγελο με μία μόνο ματιά. Όμως το έργο του θα συνεχίσει να ζει. Στις οθόνες. Στις αναμνήσεις. Στις στιγμές που το γέλιο υπήρξε καταφύγιο. Ο Mauro Di Francesco άφησε πίσω του κάτι πολύ πιο ισχυρό από μια φιλμογραφία. Άφησε μια ζεστασιά που δύσκολα θα ξεχαστεί.