Κυβέρνηση Μακρόν: «Το βέβαιο είναι ότι αποτύχαμε»

Είναι άραγε η κινηματογραφική κλοπή οκτώ κοσμημάτων του Στέμματος από το Λούβρο σύμπτωμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος, της ευρύτερης κατάρρευσης της Γαλλίας; Η Ακροδεξιά, ο κατεξοχήν απόστολος αυτού που οι Γάλλοι αποκαλούν déclinisme και στα ελληνικά θα μπορούσαμε να αποδώσουμε ως «παρακμιολογία», αν όχι «παρακμιολαγνεία», σίγουρα το πιστεύει. Για «μια αφόρητη ταπείνωση για τη χώρα μας» έκανε λόγο ο πρόεδρος της Εθνικής Συσπείρωσης Ζορντάν Μπαρντελά, αναρωτώμενος «πόσο μακριά θα φτάσει η αποσύνθεση του κράτους;». Για ένα «πλήγμα στην ψυχή της Γαλλίας» μίλησε από την πλευρά της η Μαρίν Λεπέν. «Οταν δεχόμαστε επίθεση, η πρώτη απάντηση είναι η ενότητα», όχι να «πυροδοτούμε πολεμικές», τους απάντησε ο Σοσιαλιστής πρώην πρόεδρος της χώρας και νυν βουλευτής Φρανσουά Ολάντ. Ακόμα και η κυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν, ωστόσο, παραδέχεται πως η ληστεία έδωσε στον υπόλοιπο κόσμο μια «πολύ αρνητική» και «θλιβερή» εικόνα της Γαλλίας. «Το βέβαιο είναι ότι αποτύχαμε», δήλωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Ζεράλντ Νταρμανέν.

Δεν είναι φυσικά η πρώτη θεαματική ληστεία σε μουσείο γενικά ή στο Λούβρο ειδικότερα. Η Γαλλία έχει αλλάξει όμως τους τελευταίους 22 μήνες τέσσερις πρωθυπουργούς, μοιάζει βυθισμένη σε μια πολιτική κρίση χωρίς τέλος. Κι αυτό, σε συνδυασμό με ένα δύσκολο οικονομικό πλαίσιο για την πλειονότητα των νοικοκυριών, κάνει την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς να σπάει αρνητικά ρεκόρ και την οργή να ξεχειλίζει. «Η γαλλική δημοκρατία είναι άρρωστη και τα προβλήματά της πολλαπλά», συνόψισε χθες η «Le Monde» τα αποτελέσματα της νέας έρευνας «Γαλλικά Ρήγματα» που πραγματοποιεί εδώ και 12 χρόνια το ινστιτούτο Ipsos για λογαριασμό της. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι παράλογη η αίσθηση πολλών πως η προχθεσινή ληστεία στο Λούβρο «είναι το σύμβολο των ανεπαρκειών μας», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο δικηγόρος Τιμπό ντε Μονμπριάλ, πρόεδρος της δεξαμενής σκέψης Centre de Réflexion sur la Sécurité Intérieure. Σύμπτωμα παρακμής δεν είναι άλλωστε και η μικροπολιτική εκμετάλλευση κάθε θέματος;

(Αυτο)απαξίωση

Κρίση με την κρίση, η γαλλική πολιτική δεν παύει να (αυτο)απαξιώνεται. Από τις αρχές Σεπτεμβρίου, οι Γάλλοι είδαν έναν πρωθυπουργό, τον Σεμπαστιάν Λεκορνί, να παραιτείται, να δηλώνει ότι δεν θα επανέλθει και στη συνέχεια να διορίζεται εκ νέου επικεφαλής της κυβέρνησης. Η εκτελεστική εξουσία που επέβαλε το 2023 και στη συνέχεια υπερασπίστηκε τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, αναγκάστηκε, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανοχή των Σοσιαλιστών, να την αναστείλει. Η Δεξιά ξεχώρισε για άλλη μία φορά, με τον πρόεδρο των Ρεπουμπλικανών Μπρουνό Ρεταγιό να προκαλεί την πτώση της πρώτης κυβέρνησης Λεκορνί με μια στρατηγική αντίθετη από εκείνη που υπερασπιζόταν από το 2024. Η Αριστερά είναι διχασμένη και η Εθνική Συσπείρωση, που προσπαθεί εδώ και χρόνια να γίνει ένα «κανονικό» κόμμα, υποσχέθηκε να καταψηφίζει «τα πάντα», αναζωπυρώνοντας έτσι τις εντάσεις, όπως έκανε ανέκαθεν. Οι τελευταίες ημέρες, βέβαια, δίνουν μια απατηλή εντύπωση πολιτικής νηνεμίας – δεν είναι παρά ένα μικρό διάλειμμα, μέχρι να ξεκινήσει στην Εθνοσυνέλευση η μάχη του προϋπολογισμού για το 2026.

Οι δημοσκοπήσεις

Σύμφωνα με την έρευνα «Γαλλικά Ρήγματα», 96% των Γάλλων δηλώνουν δυσαρεστημένοι ή οργισμένοι για την κατάσταση της χώρας και 90% εκτιμούν πως η Γαλλία βρίσκεται σε παρακμή, έναντι «μόλις» 75% που πίστευαν το ίδιο το 2022, όταν επανεξελέγη ο Εμανουέλ Μακρόν. Μόλις ένας στους δέκα Γάλλους έχει εμπιστοσύνη στα πολιτικά κόμματα και μόλις δύο στους δέκα έχουν εμπιστοσύνη στους βουλευτές τους. Ενα 43% επιθυμεί νέες πρόωρες κοινοβουλευτικές εκλογές, ενώ ένα 58% ζητεί την παραίτηση του Μακρόν από την προεδρία. Δύο στους τρεις Γάλλους βέβαια (66%, ένα σταθερό σε σύγκριση με πέρυσι ποσοστό) πιστεύουν πάντα πως η δημοκρατία είναι το καλύτερο δυνατό καθεστώς. Ομως ένα 42% των Γάλλων κάτω των 35 χρόνων πιστεύει πως ένα άλλο πολιτικό σύστημα θα ήταν τουλάχιστον εξίσου καλό. Και η ιδέα ότι «η Γαλλία χρειάζεται έναν πραγματικό αρχηγό για να ξαναβάλει τάξη» συνεχώς κερδίζει έδαφος – το πιστεύει πια το 85% (+4%).