Η «χρυσή ασπίδα» του Πεκίνου

Η Κίνα αναδεικνύεται στο απόλυτο σύμβολο εμπιστοσύνης προς τον χρυσό, καθώς το Πεκίνο φαίνεται να υλοποιεί ένα φιλόδοξο σχέδιο «θωράκισης» του νομίσματός του, του γουάν, μέσα σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας νομισματικής αστάθειας. Από το 2020, η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας (PBOC) έχει εξελιχθεί στον μεγαλύτερο αγοραστή χρυσού μεταξύ των κεντρικών τραπεζών, πραγματοποιώντας μια αθόρυβη αλλά καθοριστική στρατηγική μετάβασης από τα αμερικανικά ομόλογα προς το διαχρονικό πολύτιμο μέταλλο.

Η εντυπωσιακή άνοδος της τιμής του χρυσού –που για πρώτη φορά ξεπέρασε το φράγμα των 4.000 δολαρίων ανά ουγγιά– επιβεβαιώνει ότι η επένδυση αυτή αποδίδει ήδη τεράστια οφέλη. Όμως για το Πεκίνο, το κέρδος δεν είναι απλώς οικονομικό. Ο χρυσός θεωρείται στρατηγικό εργαλείο σε μια μακροχρόνια «νομισματική μάχη» με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου το γουάν επιχειρεί να σταθεί απέναντι στο δολάριο ως εναλλακτικός πυλώνας του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Από το 2020 έως σήμερα, η Κίνα έχει υπερδιπλασιάσει τα αποθέματά της, προσθέτοντας σχεδόν 1.200 τόνους χρυσού και ανεβάζοντας τις συνολικές της κρατικές ράβδους στις 2.280 τόνους. Με αυτήν τη δυναμική, η χώρα κατακτά την έκτη θέση παγκοσμίως σε στρατηγικά αποθέματα, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία. Την ίδια ώρα, έχει περιορίσει δραστικά τις τοποθετήσεις της σε αμερικανικά ομόλογα, μειώνοντας τη συμμετοχή της κατά 41% μέσα σε μια δεκαετία.

Η κινεζική πολιτική έχει διπλή στόχευση. Πρώτον, στηρίζει την αξιοπιστία του νομίσματος, καθώς η ύπαρξη τεράστιων αποθεμάτων χρυσού ενισχύει την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο γουάν, προσφέροντας σταθερότητα σε περίοδο κρίσεων. Δεύτερον, εντάσσεται σε ένα πιο φιλόδοξο σχέδιο ανάδειξης της Κίνας ως παγκόσμιου κόμβου εμπορίας του μετάλλου, ανεξάρτητου από τη βρετανική πλατφόρμα του Λονδίνου – του ιστορικού κέντρου εμπορίου χρυσού.

Το Πεκίνο, μιμούμενο το μοντέλο της London Metal Exchange, επιδιώκει να δημιουργήσει μια νέα αγορά αναφοράς για τον χρυσό, προσφέροντας στις κεντρικές τράπεζες άλλων χωρών τη δυνατότητα φύλαξης των αποθεμάτων τους επί κινεζικού εδάφους. Πρόκειται για μια κίνηση υψηλής γεωπολιτικής σημασίας, η οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν «χρυσό δεσμό» μεταξύ κρατών που επιδιώκουν μεγαλύτερη ανεξαρτησία από τη Δύση — όπως τα μέλη των BRICS και οι σύμμαχοί τους.

Ήδη, χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας και η Νότια Αφρική έχουν εκφράσει ενδιαφέρον για το νέο κινεζικό σχέδιο, το οποίο, αν υλοποιηθεί, θα καταστήσει το Πεκίνο όχι μόνο τον μεγαλύτερο κάτοχο χρυσού παγκοσμίως αλλά και τον πιο έμπιστο θεματοφύλακά του. Παράλληλα, η ανάπτυξη ενός κινεζικού «χρηματιστηρίου χρυσού» θα φέρει αυξημένες εισροές κεφαλαίων και θα ενισχύσει την εικόνα του γουάν ως αξιόπιστου διεθνούς νομίσματος.

Η παγκόσμια αναταραχή στις αγορές, η αμφισβήτηση των νομισμάτων FIAT και η σταδιακή χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής στη Δύση δίνουν στην Κίνα την ευκαιρία να κεφαλαιοποιήσει το momentum. Ενώ οι κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης και της Αμερικής εξακολουθούν να βασίζονται σε μια πληθωριστική πολιτική τόνωσης, το Πεκίνο επιλέγει τη σταθερότητα ενός περιουσιακού στοιχείου που δεν υπόκειται σε πολιτικές αποφάσεις: τον χρυσό.

Η ιστορική αυτή «επιστροφή στο μέταλλο» μπορεί να αποδειχθεί η πιο κρίσιμη οικονομική κίνηση της δεκαετίας. Ακόμα κι αν ο απόλυτος στόχος –η διεθνοποίηση του γουάν– απαιτεί χρόνο και εμπιστοσύνη, ένα γεγονός είναι ήδη βέβαιο: η Κίνα κατοχυρώνει τη θέση της ως η νέα χρυσή δύναμη του 21ου αιώνα.