Εμανουέλ Μακρόν: Γιατί ο πρόεδρος «θυσίασε» την ιερή αγελάδα του

Δύο προτάσεις μομφής αναμενόταν να αντιμετωπίσει σήμερα το πρωί η δεύτερη κυβέρνηση του Σεμπαστιάν Λεκορνί, μία από την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση και μία από την ακροαριστερή Ανυπότακτη Γαλλία. Την πρώτη αναμενόταν να τη στηρίξουν και οι βουλευτές του UDR, του κόμματος του Ερίκ Σιοτί, τη δεύτερη είχαν ανακοινώσει πως θα τη στήριζαν και οι Οικολόγοι και οι Κομμουνιστές. Χάρη όμως στη μεγάλη παραχώρηση που έκανε προχθές ο γάλλος πρωθυπουργός (και μέσω αυτού ο γάλλος πρόεδρος) στους Σοσιαλιστές, την αναστολή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης που ανακοίνωσε παρουσιάζοντας στην Εθνοσυνέλευση τις προγραμματικές του δηλώσεις, η κυβέρνησή του αναμενόταν να ζήσει ακόμα μία ημέρα.

Το γράφουμε βέβαια καθ’ υπερβολήν, αν και οι Σοσιαλιστές δεν είναι διατεθειμένοι να αφήσουν από τα χέρια τους αυτή τη δαμόκλειο σπάθη. «Η μη καταψήφιση της κυβέρνησης ισχύει για την Πέμπτη [σήμερα], αλλά όχι για μετά. Τα λόγια του πρωθυπουργού θα πρέπει να μεταφραστούν σε πράξεις κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής συζήτησης» προειδοποίησε η βουλευτής των Σοσιαλιστών, Κριστίν Πιρές Μπον.

Το απόγευμα της Τρίτης, μόλις ο Λεκορνί ολοκλήρωσε την ομιλία του, οι βουλευτές του κόμματος συγκεντρώθηκαν στην αίθουσα της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων. «Προχωράμε, είναι ένα στοίχημα. Δεν αποποιούμαστε της δυνατότητας πρότασης μομφής» υπενθύμισε ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας, Μπορίς Βαγιό, ζητώντας τους να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο παρόντες στην άνευ προηγουμένου μάχη για τον προϋπολογισμό που θα ξεκινήσει την Κυριακή 19 Οκτωβρίου το πρωί στην Επιτροπή Οικονομικών. Οι Σοσιαλιστές ακούνε και διαβάζουν τη δριμεία κριτική που δέχονται για τη στάση τους τόσο από την Ακροδεξιά όσο και από την Ακροαριστερά, τους αλλοτινούς τους συμμάχους.

Η Αριστερά είναι οι Σοσιαλιστές, οι Οικολόγοι και οι Κομμουνιστές, δήλωσε χθες ο Ολιβιέ Φορ, ο πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αφήνοντας απ’ έξω την Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λικ Μελανσόν. «Στη μάχη που ξεκινάει ήδη από σήμερα, θα είμαστε κάθε φορά μαζί, θα υπερασπιστούμε μαζί τον φόρο Ζουκμάν [2% στις περιουσίες άνω των 100 εκατ. ευρώ] και τις δημόσιες υπηρεσίες και τους φτωχότερους» διαβεβαίωσε. Στην πρώτη του Ωρα του Πρωθυπουργού στην Εθνοσυνέλευση, ο Λεκορνί διευκρίνισε χθες πως η κυβέρνησή του θα καταθέσει τροπολογία στο νομοσχέδιο του προϋπολογισμού που θα προβλέπει το πάγωμα της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης έως την 1η Ιανουαρίου του 2028, μέσα στον Νοέμβριο. «Αναστολή δεν σημαίνει εγκατάλειψη» ένιωσε ο ίδιος την ανάγκη να επισημάνει λίγο αργότερα, παρουσιάζοντας τις προγραμματικές του δηλώσεις στη Γερουσία, η οποία κυριαρχείται από μια συμμαχία Ρεπουμπλικανών και κεντρώων εχθρική στο μέτρο που ανακοίνωσε.

Ειδικοί επισήμαιναν πως ο Λεκορνί αναμενόταν μεν να επιζήσει εύκολα των δύο προτάσεων μομφής σήμερα, δεν θα καταφέρει ωστόσο να περάσει εξίσου εύκολα τον προϋπολογισμό (λιτότητας) που χρειάζεται η Γαλλία μέχρι το τέλος της χρονιάς, ιδίως αφού απαρνήθηκε, χάριν των Σοσιαλιστών, το όπλο του 49.3, του άρθρου του Συντάγματος που επιτρέπει στην κυβέρνηση να νομοθετεί παρακάμπτοντας την Εθνοσυνέλευση. Επειδή όμως το παρασκήνιο είναι πάντα ενδιαφέρον, η «Monde» αποκάλυψε χθες πως ο Λεκορνί είχε ενημερώσει τον Φορ για την απόφασή του πριν ξεκινήσει την προχθεσινή του ομιλία στην Εθνοσυνέλευση, με ένα SMS που έλεγε «Παίρνω το ρίσκο μου». Ενα αντίστοιχο μήνυμα, «Πήρα το ρίσκο μου», έστειλε μετά την ομιλία του στον Σοσιαλιστή πρώην πρόεδρο της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ. «Η ομιλία σας, αγαπητέ Σεμπαστιάν, ήταν αντάξια της κρισιμότητας των καιρών» του απάντησε εκείνος.

«Γιοφύρι της Αρτας» το συνταξιοδοτικό στη Γαλλία

1982

Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φρανσουά Μιτεράν μειώνει το ηλικιακό όριο για συνταξιοδότηση από τα 65 στα 60 έτη.

1995

Ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ και ο πρωθυπουργός Αλέν Ζιπέ, συντηρητικοί αμφότεροι, ύστερα από τρεις εβδομάδες μαζικών κινητοποιήσεων (οι μεγαλύτερες από το 1968) εγκαταλείπουν το σχέδιο συγχώνευσης αρκετών από τις δεκάδες κατηγορίες του συνταξιοδοτικού της Γαλλίας και αύξησης των ορίων για τους δημόσιους υπαλλήλους.

2010

Ο επίσης συντηρητικός πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί αυξάνει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 62 από τα 60 έτη, με προϋπόθεση να έχουν συμπληρωθεί τουλάχιστον 41,5 έτη ασφάλισης.

2014

Ο σοσιαλιστής πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ περνά νόμο που αυξάνει σταδιακά τα απαιτούμενα έτη ασφάλισης, στα 43 ως το 2035, διευρύνοντας όμως το δικαίωμα πρόωρης συνταξιοδότησης για όσους ασκούν βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.

2020

Ο Εμανουέλ Μακρόν, στην πρώτη του προεδρική θητεία και ύστερα από μία ακόμα κοινωνική «έκρηξη», εγκαταλείπει το σχέδιο για ενιαίο σύστημα ασφάλισης και συνταξιοδότησης, με αύξηση των ορίων ηλικίας.

2023

Η Ελιζαμπέτ Μπορν, πρώτη πρωθυπουργός στη δεύτερη προεδρική θητεία Μακρόν, αγνοεί τις κοινωνικές αντιδράσεις και περνά τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, αφού παρακάμπτει τη Βουλή με χρήση του άρθρου 49.3. Με τις αλλαγές μειώνονται δραστικά οι κατηγορίες, αυξάνεται το όριο ηλικίας σταδιακά ως το 2030 από τα 62 στα 64 έτη και επιταχύνεται – το 2027 αντί του 2035 – η αύξηση των ελάχιστων απαιτούμενων ετών ασφάλισης στα 43.