- Advertisement -
Οι δύο ομιλίες δόθηκαν την ίδια ημέρα, στις 25 Απριλίου, η μία στο Παρίσι, η άλλη στη Βουδαπέστη. Εκατοντάδες χιλιόμετρα χωρίζουν τις δύο ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, λίγη φαντασία να είχε ωστόσο ο ακροατής, εύκολα «έβλεπε» τους δύο ομιλητές στις δύο γωνιές του ίδιου ρινγκ. Λίγες εβδομάδες πριν από τις κρίσιμες ευρωεκλογές του Ιουνίου, ο φιλοευρωπαίος πρόεδρος της Γαλλίας, ο Εμανουέλ Μακρόν, και ο εθνολαϊκιστής και φιλορώσος πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, ο Βίκτορ Ορμπαν, παρουσίασαν τα αντικρουόμενα οράματά τους για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και μαζί, την επιλογή που καλούνται να κάνουν εκατομμύρια ευρωπαίοι ψηφοφόροι.
Στη μία γωνιά του ρινγκ, ο Μακρόν παρουσίασε το μέλλον της Ευρώπης ως ένα υπαρξιακό δίλημμα: είτε θα αρχίσει να συμπεριφέρεται περισσότερο ως μια γεωπολιτική δύναμη ώστε να αντιμετωπίσει τον σκληρότερο ανταγωνισμό από την Κίνα και τις ΗΠΑ, είτε θα ανακτήσει τη στρατηγική της αυτονομία ώστε να διασφαλίσει την ασφάλειά της απέναντι στην επιθετικότητα της Ρωσίας, ή η «θνητή» μας Ευρώπη «μπορεί να πεθάνει», προειδοποίησε. «Αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από τις επιλογές μας, αλλά αυτές οι επιλογές πρέπει να γίνουν σήμερα», πρόσθεσε, γιατί «την επόμενη δεκαετία υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να αποδυναμωθούμε, ή ακόμη και να υποβιβαστούμε». Επιστρέφοντας στο κεντρικό αμφιθέατρο της Σορβόννης για μία νέα ευρωπαϊκή ομιλία επτά χρόνια μετά την πρώτη – εκείνη που είχε απευθύνει, φρεσκοεκλεγμένος τότε στο Ελιζέ, λίγες ημέρες μετά την εξίσου ιστορική ομιλία του στην Πνύκα – ο γάλλος πρόεδρος επαναδιατύπωσε το όραμά του για μία «ισχυρή Ευρώπη» που «επιβάλλει τον σεβασμό», «αποδέχεται ότι έχει σύνορα και τα προστατεύει», «βλέπει τους κινδύνους και προετοιμάζεται για αυτούς». Υποστήριξε την ιδέα ενός ευρωπαϊκού δανείου για τη χρηματοδότηση αυτής της αμυντικής προσπάθειας, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο εφαρμογής πολιτικών προστατευτισμού σε κρίσιμους για την Ευρώπη τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, προέκρινε μια αναθεώρηση της ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής ώστε να συμπεριλάβει η ΕΚΤ στην αρμοδιότητά της «έναν αναπτυξιακό στόχο, ακόμα και έναν στόχο απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές».
Εθνική κυριαρχία
Την ίδια ώρα, στην άλλη πλευρά του ρινγκ, ο Βίκτορ Ορμπαν, ο καλύτερος φίλος του Βλαντίμιρ Πούτιν στην ΕΕ, χαρακτήριζε τις επερχόμενες εκλογές στην ΕΕ και τις ΗΠΑ ως μία ευκαιρία να ηττηθεί το πνεύμα του «προοδευτικού κόσμου» και να ξεκινήσει «μία εποχή εθνικής κυριαρχίας». «Η τάξη του κόσμου αλλάζει», διακήρυξε ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, «και πρέπει να οδηγήσουμε τον αγώνα μας στον θρίαμβο εν μέσω αυτών των αλλαγών. Οι προοδευτικοί φιλελεύθεροι νιώθουν τον κίνδυνο. Αντικατάσταση αυτής της εποχής σημαίνει και δική τους αντικατάσταση». Ο Ορμπαν μιλούσε στο τρίτο κατά σειρά CPAC (Συνέδριο Συντηρητικής Πολιτικής Δράσης) που μετακομίζει από τις ΗΠΑ στην Ουγγαρία, ενώπιον ποικίλων ακροδεξιών, από τον αμερικανό Ρεπουμπλικανό βουλευτή Πολ Γκόσαρ μέχρι τον ολλανδό Γκέερτ Βίλντερς, τον ηγέτη του αντι-ισλαμικού Κόμματος για την Ελευθερία, και δεν παρέλειψε να κάνει ειδική μνεία στον καλό του φίλο, Ντόναλντ Τραμπ, καλώντας τον να «πολεμήσει για τη δική του αλήθεια, όχι μόνο στις εκλογές αλλά και στα δικαστήρια».
Συμπληρωματικές ομιλίες
Οπως σημείωσε το Politico, οι δύο αυτές ομιλίες είναι κατά μία έννοια συμπληρωματικές: ο εφιάλτης του Μακρόν, μία αποσυντιθέμενη ΕΕ που πέφτει θύμα μεγάλων δυνάμεων, μπορεί κάλλιστα να είναι το όνειρο του Ορμπαν. Αντίστοιχα, η «Ευρώπη-υπερδύναμη» που προωθεί ο Μακρόν είναι εφιάλτης για τους «εθνοκυριαρχιστές» όπως ο Ορμπαν, ο οποίος περιέγραψε την Ουγγαρία σαν ένα «συντηρητικό νησί» σε μία ήπειρο ρημαγμένη από την ιδεολογία woke. Παρεμπιπτόντως, οι διοργανωτές του CPAC Ουγγαρίας κήρυξαν το διήμερο συνέδριο «no woke zone», και δεν επέτρεψαν την πρόσβαση σε ανεξάρτητα μίντια, ενθαρρύνοντάς τα να παρακολουθήσουν το event μέσω livestream και να «γίνουν σημαντικά λιγότερο woke», ώστε να έχουν ελπίδες διαπίστευσης στο μέλλον…
Οι δύο αντίπαλοι
Συμπληρωματικοί, με την έννοια που δίνει στη λέξη το Politico, είναι και οι αντίπαλοι που έχουν απέναντί τους, εντός των τειχών, ο Εμανουέλ Μακρόν και ο Βίκτορ Ορμπαν. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η Εθνική Συσπείρωση, το κόμμα της Μαρίν Λεπέν, έρχεται πρώτο στην πρόθεση ψήφου για τις ευρωεκλογές με 32% έναντι 17% της μακρονικής συμμαχίας. Στην περίπτωση του Ορμπαν, το νεοσύστατο κόμμα TISZA που ίδρυσε ο Πέτερ Μάγιαρ (αυτό το πρώην μέλος της πολωνικής ελίτ που κινητοποιεί δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατά της «υποκρισίας και της διαφθοράς» του ορμπανικού κατεστημένου) μπορεί κάλλιστα να αποσπάσει στις ευρωεκλογές ένα 17% της ψήφου – και έχει μπροστά του χρόνο να απειλήσει τον Ορμπαν ακόμα περισσότερο στις εθνικές εκλογές που θα γίνουν κανονικά σε δύο χρόνια.
Παράλληλοι μονόλογοι
Αλλαξαν άραγε κάτι στα εσωτερικά τους δεδομένα οι παράλληλοι μονόλογοι του Μακρόν και του Ορμπαν; Αμφίβολο. Ομιλίες όπως αυτές, άλλωστε, απευθύνονται πρωτίστως στις πολιτικές ελίτ στις Βρυξέλλες και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, που παρακολουθούν νευρικά τις τάσεις ενόψει των ευρωεκλογών. Μήπως θα είχε όμως ενδιαφέρον να διατυπώσουν το όραμά τους και άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες, που δεν ταυτίζονται αναγκαστικά με εκείνο του Μακρόν ή του Ορμπαν; Αναμφίβολα.
Comments are closed.