Ο συγχρονισμός στη διπλωματία είναι το παν και το Κρεμλίνο φαίνεται να το γνωρίζει καλά. Την ώρα που ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Ουκρανό ηγέτη Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον και να σταθμίσει δημόσια το ενδεχόμενο αποστολής πυραύλων κρουζ Tomahawk στην Ουκρανία, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πραγματοποίησε μια τηλεφωνική παρέμβαση σχεδόν δυόμισι ωρών.
Ήταν η όγδοη επικοινωνία σε ισάριθμους μήνες – και κατά πολλούς, η πιο κρίσιμη.
Η συνομιλία χαρακτηρίστηκε από το Κρεμλίνο ως «θετική και παραγωγική» και «διεξήχθη σε ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης». Στην πραγματικότητα, αποτέλεσε μια προσπάθεια της τελευταίας στιγμής να ανακοπεί η συζήτηση για προμήθεια στρατηγικών όπλων στην Ουκρανία – και να αποτραπεί μια πιθανή νέα κλιμάκωση.
Ο Πούτιν φέρεται να υποστήριξε ότι οι Tomahawk, με την ικανότητα πλήγματος σε βάθος 1.600 χιλιομέτρων εμβέλεια αρκετή για να φτάσουν Μόσχα και Αγία Πετρούπολη δεν θα αλλάξουν ουσιαστικά την ισορροπία στο πεδίο των μαχών. Αντιθέτως, προειδοποίησε ότι θα υπονομεύσουν σοβαρά τις ήδη εύθραυστες ρωσοαμερικανικές σχέσεις, τις οποίες –όπως υπενθύμισε στον συνομιλητή του ο Τραμπ εκτιμά ιδιαιτέρως.
Σύμφωνα με συνεργάτες του Ρώσου προέδρου, ο Πούτιν επαίνεσε τον Τραμπ για τις μεσολαβητικές του προσπάθειες στη Μέση Ανατολή, ιδίως για την πρόσφατη επίτευξη εκεχειρίας στη Γάζα και την απελευθέρωση Ισραηλινών ομήρων. Παράλληλα, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο για μια δεύτερη κατ’ ιδίαν προεδρική σύνοδο, αυτή τη φορά στη Βουδαπέστη – με την ειρήνη στην Ουκρανία στο επίκεντρο.
Η προοπτική αυτή γεννά συγκρίσεις με την αποτυχημένη σύνοδο στην Αλάσκα, όπου ο Τραμπ είχε στρώσει κόκκινο χαλί στον Πούτιν, χωρίς όμως να αποσπάσει κάποια ουσιαστική δέσμευση. Ωστόσο, ενισχυμένος πλέον από τις διπλωματικές του επιτυχίες στη Μέση Ανατολή, ο Τραμπ φαίνεται να πιστεύει ότι μπορεί να μεταφέρει την ίδια δυναμική και στην Ουκρανία.
Το πώς, παραμένει ασαφές.
Η Μόσχα, παρά τις αυξανόμενες απώλειες στο πεδίο και τις ουκρανικές επιθέσεις σε κρίσιμες ενεργειακές υποδομές, παραμένει αμετακίνητη στις μαξιμαλιστικές της απαιτήσεις: πλήρης έλεγχος των ουκρανικών εδαφών που έχει προσαρτήσει, καθώς και η επιβολή περιορισμών στη μεταπολεμική Ουκρανία, ώστε να μετατραπεί ουσιαστικά σε κράτος-δορυφόρο.
Τίποτα στη νέα επικοινωνία Πούτιν-Τραμπ δεν δείχνει ότι αυτές οι θέσεις έχουν αλλάξει
Ωστόσο, στο Κρεμλίνο φαίνεται να επικρατεί μια διαφορετική λογική: η προσφορά διαλόγου και η ψευδαίσθηση προόδου μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματικά εργαλεία όσο και ένας σκληρός συμβιβασμός – ιδίως όταν απέναντι βρίσκεται ένας πρόεδρος που διψά για μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία.
Αμερικανοί και Ουκρανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν πως ήταν η απλή δημόσια αναφορά στους Tomahawk που ανάγκασε τον Πούτιν να επιστρέψει στον διάλογο.
Εν κατακλείδι, η πραγματική ερώτηση είναι αν αυτή η νέα φάση επικοινωνίας οδηγεί κάπου ή αν, όπως στο παρελθόν, το μόνο που επιδιώκει η Μόσχα είναι να καθυστερήσει αποφάσεις και να αποτρέψει νέα στρατιωτική στήριξη προς την Ουκρανία, χωρίς καμία πρόθεση για ειρήνη.
Με πληροφορίες από CNN