Γιατί πώς αλλιώς διαβάζεται η διαβεβαίωσή του σε έναν Κερκυραίο που συνάντησε στον δρόμο το Μεγάλο Σάββατο ότι «η μελλοντική ηγετική ομάδα του κόμματος θα είναι καλά παιδιά» επειδή «πολλοί δεν ήταν καλά παιδιά»; Η εκτίμηση που υπονοείται απ’ την επιλογή του λεξιλογίου δεν είναι λανθασμένη πιστεύει γνωστός δημοσκόπος. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ τσιμπάει κάτι από τη λεγόμενη αντισυστημική ψήφο (όπως αναφέρει κοιτώντας τις έρευνες που έχει τρέξει η εταιρεία του), το κερδίζει χάρη στη σύγκριση του φρέσκου αρχηγικού προσώπου με εκείνα των παλιών στελεχών του. Για αρκετούς από τους ψηφοφόρους που αυτοχαρακτηρίζονται αντισυστημικοί, άλλωστε, δεν έχουν τόση σημασία οι πολιτικές του προτάσεις – αρκεί να δεσμεύεται ότι θα τελειώσει τις επάρατες ελίτ. Τους «πείθει» επειδή δεν τον έχουν ξαναδοκιμάσει. Εκείνοι που έφυγαν νωρίς από το κόμμα, πάντως, είχαν προλάβει να επισημάνουν πως ο φαινομενικά αφελής διαχωρισμός των πολιτικών σε καλά και κακά παιδιά είναι πιο επικίνδυνος απ’ ό,τι φαίνεται. Οταν αυτοσυστήνεται σαν τον επικεφαλής που θα αντιπαρατεθεί με το εσωκομματικό κατεστημένο για να πάρει – μέσω του ίδιου φυσικά – ο λαός τη συριζαϊκή εξουσία, τραμπίζει περισσότερο απ’ όσο μπορούν να αντέξουν κρυφοί και φανεροί θαυμαστές του τραμπισμού στην Κουμουνδούρου.