Ποιος έφτιαξε τη φωλιά του πάνω στον «Άνδρα που βαδίζει σε κολώνα» του Ογκίστ Ροντέν, στην είσοδο της Εθνικής Πινακοθήκης; 

Μια σκαλωσιά ύψους περίπου 3 μ. είχε στηθεί χθες το μεσημέρι μπροστά από την είσοδο της Εθνικής Πινακοθήκης, επί της λεωφόρου Βασιλέως Κωνσταντίνου.

Ανάμεσα από τον μεταλλικό σκελετό, οι οδηγοί που είχαν σταματήσει στο φανάρι προσπαθούσαν να διακρίνουν ποιος «κρυβόταν». Χρειάστηκε να πλησιάσουμε αρκετά κοντά για να δούμε ότι, στην καρδιά του ικριώματος, βρισκόταν ο «Άνδρας που βαδίζει πάνω σε κολώνα» του Ογκίστ Ροντέν, το μπρούτζινο γλυπτό που υποδέχεται τους επισκέπτες του μουσείου.

Πάνω στη σκαλωσιά συναντήσαμε τη Μαρία Κλιάφα και τη Μαρία Πέτρου, συντηρήτριες της Εθνικής Πινακοθήκης, που είχαν αναλάβει τον καθαρισμό του γλυπτού. «Είναι μια διαδικασία που κάνουμε τακτικά, περίπου κάθε δύο χρόνια. Τώρα αποφασίσαμε να την κάνουμε ενώ το μουσείο είναι σε λειτουργία, στο πλαίσιο του εορτασμού των Ευρωπαϊκών Ημερών Συντήρησης», μας λέει η Μαρία Κλιάφα, που έχει κατέβει από τη σκαλωσιά, ενώ η Μαρία Πέτρου συνεχίζει να ψεκάζει το έργο φορώντας ειδική μάσκα.

«Πρόκειται για ένα γλυπτό του 1900, συνομήλικο δηλαδή με την Πινακοθήκη μας. Και αυτό είναι το δεύτερο από τα οκτώ που χυτεύτηκαν», συνεχίζει.

Εκτεθειμένος σε εξωτερικό χώρο, ο «Άνδρας» του σπουδαίου Γάλλου γλύπτη ταλαιπωρείται από την υγρασία, τη σκόνη και τη ρύπανση. Γι’ αυτό και αρχικά πλένεται για να αφαιρεθούν όλοι οι ρύποι και οι επικαθήσεις. Η διαδικασία προβλέπει εν συνεχεία το γλυπτό να στεγνώσει, να αφαιρεθούν κάποιες φωλιές από έντομα, να διορθωθούν μικροδιαβρώσεις και, εν συνεχεία, να θερμανθεί με ειδικό θερμοπίστολο.

Το επόμενο βήμα προβλέπει την επικάλυψη του με ειδικό κερί, που απλώνεται με πινέλο. Το τελευταίο βήμα προβλέπει το γλυπτό να γυαλιστεί με πανί. «Κι έτσι θα είναι έτοιμο για τα επόμενα χρόνια», λένε στα «ΝΕΑ» οι συντηρήτριες, που σκόπευαν να ολοκληρώσουν τη διαδικασία έως το βράδυ.

Μέχρι να φύγουμε, δεν ήταν λίγοι οι επισκέπτες του μουσείου που σταματούσαν για μια φωτογραφία. Η ευγενική Δανάη, που πλαισίωνε την ομάδα συντήρησης, τους προσέφερε ένα ειδικά τυπωμένο φυλλάδιο για τη δράση.

Την ώρα που αποχωρούσαμε, κι ενώ το ρολόι έδειχνε 15:00, οι δύο συντηρήτριες δεν πρόλαβαν να ανέβουν ξανά στη σκαλωσιά. Μια ομάδα φοιτητών από το Τμήμα Συντήρησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής τις είχε περικυκλώσει και τις «βομβάρδιζε» με ερωτήσεις.