Στο πιο βαθύ σκοτάδι της Ιστορίας, το φως έρχεται από όσους σηκώνουν το ανάστημά τους στη βαρβαρότητα. Το 1942, ο Χίτλερ, πιεσμένος από τις σοβαρές απώλειες που έχει υποστεί η πολεμική μηχανή των Ναζί στο Ανατολικό Μέτωπο, ιδρύει τα «Πειθαρχικά Τάγματα 999», που περιλαμβάνουν ανεπιθύμητους αντιφασίστες (σοσιαλδημοκράτες και κομμουνιστές) που ως τότε απαγορευόταν να στρατευτούν και ποινικούς.
Ύστερα από ειδική εκπαίδευση σε στρατόπεδο της Βάδης στέλνονται στην Αφρική και έπειτα στην Ελλάδα, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σε ριψοκίνδυνες αποστολές και να απαλλάξουν το ναζιστικό καθεστώς από την παρουσία τους. Εκείνοι, όμως, έχουν άλλα σχέδια. Μεγάλος αριθμός τους αυτομολεί στις δυνάμεις της ελληνικής Αντίστασης και αναπτύσσει αντιφασιστική δράση υπό ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες.
Δρουν ως σύνδεσμοι και μεταφορείς πληροφοριών, αποτρέπουν εκτελέσεις Ελλήνων, εντάσσονται στα τάγματα του ΕΛΑΣ και πολεμούν ως ένοπλοι αντάρτες, ενώ αρκετοί συμμετέχουν σε επιχειρήσεις απελευθέρωσης ελληνικών χωριών.
Παράλληλα, τυπώνουν φυλλάδια που μοιράζουν στα γερμανικά στρατόπεδα καλώντας τους συμπατριώτες τους σε λιποταξία. Είναι οι Αντιφασίστες της Βέρμαχτ, μια αποσιωπημένη πλευρά της Αντίστασης, που παραμένει ζωντανή μέσα από τις μαρτυρίες των συναγωνιστών τους.
«Επρεπε να γίνουμε στρατιώτες. Γιατί; Γιατί ο Χίτλερ μας χρειαζόταν. Το ‘πε άλλωστε σ’ ένα λόγο του: «Φροντίστε ώστε και το σκυλολόι αυτό να ματοκυλιστεί στα πεδία των μαχών, όπως χιλιάδες των ανδρών μου βρήκαν τον θάνατο»», αναφέρει ένας από αυτούς σε γράμμα προς τους συμπατριώτες του.
Εκτελέσεις
Περισσότεροι από 200 γερμανοί στρατιώτες εκτελέστηκαν στην Ελλάδα από τα SS για προδοσία, ανάμεσά τους φωτεινές μορφές, όπως οι οκτώ εκτελεσμένοι της Αμαλιάδας, τους οποίους ο τοπικός πληθυσμός αποχαιρέτησε το 1944 με δάκρυα στα μάτια. Ένας εξ αυτών ο βερολινέζος κομμουνιστής Werner Illmer, στέλεχος της παράνομης Οργάνωσης Γερμανών Αντιφασιστών στην Πελοπόννησο που ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1944, με στόχο την οργάνωση γενικευμένης στάσης των γερμανών στρατιωτών στην Πελοπόννησο.
Μαζί τους ήταν, επίσης, ο Heinz Steyer – το όνομά του φέρει στάδιο ποδοσφαίρου στη Δρέσδη – ο οποίος πεθαίνοντας φώναξε: «Σε κανέναν δεν αρέσει να πεθαίνει, αλλά πρέπει να πεθάνω για την ελευθερία της Γερμανίας και της Ελλάδας, αυτή είναι η δική μου τιμή!» αλλά και ο νεαρός Hermann Bode, πρώην δημοτικός σύμβουλος στο Μπράουνσβαϊγκ. «Οταν καταδικάστηκε σε θάνατο και οδηγήθηκε στην εκτέλεση, δεν πρόδωσε κανέναν, δεν λύγισε».
Και αυτό που με συγκλόνισε ήταν το πώς οι κάτοικοι της Αμαλιάδας το 1944 τον αποχαιρέτησαν σαν δικό τους άνθρωπο. Με στεφάνια, κόκκινες κορδέλες, με μια σιωπηλή υπόσχεση μνήμης. Μια θάλασσα λουλουδιών για έναν Γερμανό «εχθρό» που έγινε αδελφός…», έχει αφηγηθεί ο Κώστας Σταματόπουλος, σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ «Πειθαρχική Μεραρχία 999, Γερμανοί αντιφασίστες στην Ελλάδα 1941-1945».
Με τις δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ συνεργάστηκαν και υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της Βέρμαχτ, όπως ο υπολιμενάρχης Βόλου, Otto Engel, που υπήρξε πληροφοριοδότης των μυστικών υπηρεσιών του ΕΛΑΣ και ο ταγματάρχης Georg Eckert, διευθυντής του μετεωρολογικού σταθμού Θεσσαλονίκης, ο οποίος με την επιρροή του απέτρεψε τη μεταφορά Ελλήνων και Σεφαραδιτών Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, φυγάδευσε ντόπιους και γλίτωσε από την καταστροφή υποδομές και χωριά, ώσπου τελικά προσχώρησε στον ΕΛΑΣ.
Ελεύθερη Γερμανία
Μια ξεχωριστή σελίδα γράφτηκε τον Ιούλιο του 1944 με τη δημιουργία της Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης Ελεύθερη Γερμανία (AKFD – Antifaschistisches Komitee Freies Deutschland) που ανέπτυξε ιδιαίτερη δράση στην κατοχική Ελλάδα. Ιδρυτές της ήταν ο Gerhard Reinhardt, νεαρός κομμουνιστής που είχε φυλακιστεί στη Γερμανία για την αντιστασιακή του δράση και μετέπειτα καπετάνιος του ΕΛΑΣ και ο Falk Harnack ο οποίος είχε επαφές με την Κόκκινη Ορχήστρα, ένα δίκτυο αντιναζιστικών οργανώσεων που ιδρύθηκε στη Γερμανία το 1941. Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως σκηνοθέτης και το 1956 βραβεύτηκε στην κατηγορία «Ταινίες που συμβάλλουν στην ενθάρρυνση της δημοκρατικής σκέψης». Η δράση τους αποδεικνύει πως τόσο στον πόλεμο όσο και στην ειρήνη υπάρχουν πάντα δύο κόσμοι που βρίσκονται σε σύγκρουση…