Πρωτοποριακή 14ετής μελέτη σε ηλικιωμένα άτομα με πρώιμα σημάδια Αλτσχάιμερ δείχνει ότι το μέτριο περπάτημα συνδέεται με καθυστέρηση στην επιδείνωση της μνήμης και τη μειωμένη συσσώρευση παθολογικών πρωτεϊνών.
Μία από τις πιο ολοκληρωμένες μελέτες μέχρι σήμερα ανέδειξε τη σχέση μεταξύ φυσικής δραστηριότητας και επιβράδυνσης της γνωστικής έκπτωσης σε ηλικιωμένους με πρώιμα στάδια νόσου Αλτσχάιμερ. Η έρευνα, που παρακολούθησε σχεδόν 300 άτομα ηλικίας 50 έως 90 ετών επί 14 χρόνια, διαπίστωσε ότι όσοι περπατούσαν περισσότερα από 5.000 βήματα ημερησίως εμφάνιζαν σημαντικά πιο αργή εξέλιξη της νόσου συγκριτικά με τους λιγότερο δραστήριους συνομηλίκους τους. Μάλιστα, όσοι έκαναν μεταξύ 5.000 και 7.500 βημάτων καθημερινά καθυστέρησαν τη γνωστική έκπτωση κατά μέσο όρο επτά χρόνια, ενώ αυτή αναβλήθηκε κατά τρία χρόνια σε όσους περπατούσαν 3.000 έως 5.000 βήματα.
Η μελέτη διερεύνησε επίσης τους βιολογικούς μηχανισμούς, εστιάζοντας στις πρωτεΐνες αμυλοειδούς και ταυ (tau), που σχετίζονται με την παθολογία του Αλτσχάιμερ. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η φυσική δραστηριότητα δεν επηρέασε τη συσσώρευση αμυλοειδούς, αλλά συσχετίστηκε με σημαντική επιβράδυνση της εναπόθεσης της πρωτεΐνης tau, η οποία θεωρείται καταλυτική για την καταστροφή των νευρικών κυττάρων και την απώλεια μνήμης.
Ο καθηγητής W-Ying Yau, επικεφαλής της μελέτης, τονίζει πως τα ευρήματα αναδεικνύουν τη σπουδαιότητα της φυσικής άσκησης και ιδιαίτερα ενός εύκολου και προσιτού μέτρου, όπως το καθημερινό περπάτημα, στην επιβράδυνση των συμπτωμάτων της νόσου. Ωστόσο, προειδοποιεί ότι πρόκειται για παρατηρητική μελέτη και απαιτούνται κλινικές δοκιμές για να αποδειχτεί η αιτιότητα της σχέσης.
Ειδικοί με γνώση της νόσου Αλτσχάιμερ συμφωνούν ότι, παρότι η σωματική δραστηριότητα δεν αποτελεί πανάκεια, η παραμονή σε κατάλληλο επίπεδο φυσικής άσκησης είναι μια από τις καλύτερες προσεγγίσεις για τη μείωση του κινδύνου γνωστικής έκπτωσης και τη βελτίωση της λειτουργικής ποιότητας ζωής σε ηλικιωμένους.