Το ότι μεγαλώνουμε δεν είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό, ούτε οι τραυματισμοί στα τρεξίματά μας είναι. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ένα φέρνει το άλλο απαραίτητα. Οι περισσότεροι φυσικοθεραπευτές υποστηρίζουν ότι, είτε μόλις τελειώσατε το λύκειο είτε μόλις βγήκατε στη σύνταξη, δεν είναι η ηλικία που καθορίζει απαραίτητα έναν τραυματισμό σας στην προπόνηση. Στην πραγματικότητα, πολλοί ειδικοί έχουν διαπιστώσει ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δρομείς υπερτερούν των νεοεισερχόμενων στο άθλημα, και να γιατί.
Ακούγοντας το σώμα
Ο Γουάλντο Τσεν, φυσικοθεραπευτής και ειδικός ομιλητής στο «The Running Clinic» (www.therunningclinic.com), πιστεύει ότι έως και το 80% των τραυματισμένων δρομέων μπορούν να αποδώσουν τους τραυματισμούς τους σε λάθη προπόνησης. Εξηγεί ότι από την έλευση των ρολογιών τρεξίματος, πολλοί νέοι δρομείς έχουν λανθασμένα υπερβάλει ακολουθώντας το πρόγραμμα προπόνησης του ρολογιού τους αντί να ακούνε το σώμα τους. Οι μεγαλύτεροι, πιο έμπειροι δρομείς που μπορεί να τρέχουν για πολλά χρόνια, λέει ο Τσεν, τείνουν να επιμένουν σε αυτό που γνωρίζουν, το οποίο συνήθως δεν είναι η τεχνολογία. Αντ’ αυτού, κάνουν «αποφόρτιση» (δηλαδή, ένα σύντομο, προγραμματισμένο διάλειμμα από τις υψηλές εντάσεις και τον εβδομαδιαίο χιλιομετρικό όγκο) πού και πού, επιτρέποντας στο σώμα τους να ανακάμψει μεταξύ των προπονητικών δόσεων.
Η κίνηση ως θεραπεία
Ενα παλιό στερεότυπο που παρατηρείται από τους φυσικοθεραπευτές είναι ότι το τρέξιμο μέχρι τα βαθιά γεράματα μπορεί να οδηγήσει σε οστεοαρθρίτιδα του γόνατος (αποτέλεσμα της φθοράς και της προοδευτικής απώλειας του χόνδρου). Στην πραγματικότητα, ο επιπολασμός της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος στους ερασιτέχνες δρομείς αναψυχής είναι τρεις φορές μικρότερος από ό,τι σε όσους δεν τρέχουν και κάνουν καθιστική ζωή. «Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, ακόμη και εκείνοι με οστεοαρθρίτιδα γόνατος, βελτιώνουν τα γόνατά τους τρέχοντας έστω και σιγά σιγά, επειδή συνεχίζουν να χτίζουν μυς» λέει η φυσικοθεραπεύτρια και μαραθωνοδρόμος Κατερίνα Βλαχαντώνη από το φυσικοθεραπευτικό κέντρο Biokinesis (www.biokinesis.gr). «Οι νεότεροι δρομείς που εγγράφονται σε έναν αγώνα και κάνουν μεγάλα διαλείμματα μεταξύ των προπονήσεων», συμπληρώνει στο περιοδικό «Canadian Running» ο Γκρεγκ Κούγκνετ, φυσικοθεραπευτής στην Κλινική Φυσικοθεραπείας του Κιτσιλάνο στο Βανκούβερ, «διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο για τραυματισμούς στα γόνατα».
Μειώνοντας την πίεση
Η ποσοτικοποίηση της μηχανικής καταπόνησης, γνωστή και ως διαχείριση του φορτίου, είναι η διαδικασία που χρησιμοποιούν οι αθλητές για να διαχειριστούν την καταπόνηση των ιστών τους. Μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι οι νεότεροι δρομείς συχνά ωθούν το σώμα τους στα όρια, ασκώντας μεγάλη πίεση στους ιστούς τους. «Με περισσότερα χρόνια στο ενεργητικό τους, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία δρομείς τείνουν να δίνουν προτεραιότητα στα πιο αργά και μεγάλα τρεξίματα, καθώς και στο να είναι χαρούμενοι και ξεκούραστοι, διευκολύνοντας το σώμα τους να προσαρμοστεί στην προπόνηση» παρατηρεί η Κατερίνα Βλαχαντώνη.
Το σώμα μας είναι πολύ ικανό να προσαρμόζεται στις αλλαγές και να μας λέει τι μπορεί να κάνει. Αλλά όταν κάνουμε πάρα πολλά, πολύ γρήγορα, τότε είναι που συμβαίνουν οι τραυματισμοί – ανεξάρτητα από την ηλικία.