Ένα σπάνιο ζώο της πανίδας της Ευρώπης εντοπίστηκε και καταγράφηκε στη νότια Ισπανία, προκαλώντας παγκόσμιο ενδιαφέρον στους επιστήμονες, που ασχολούνται με την άγρια ζωή. Για πρώτη φορά, φωτογραφήθηκε στην περιοχή της Χαέν ένας λευκός ιβηρικός λύγκας, ένα σχεδόν μυθικό αιλουροειδές, που συγκαταλέγεται στα σπανιότερα είδη του κόσμου.
Ο Ισπανός φωτογράφος Άνχελ Ιντάλγκο κατάφερε στις 22 Οκτωβρίου να βρει και να απαθανατίσει έναν ιβηρικό λύγκα με λευκισμό, μια γενετική πάθηση, που συνδέεται με μερική ή πλήρη απουσία χρωστικής στο δέρμα, χωρίς να επηρεάζει το χρώμα στα μάτια, σε αντίθεση με τον αλμπινισμό.
Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με ειδικούς, είναι ένδειξη προόδου των προγραμμάτων προστασίας του είδους. Το πρόγραμμα διατήρησης του ιβηρικού λύγκα (Lynx pardinus) σε Ισπανία και Πορτογαλία έχει ενισχυθεί σημαντικά από το 2011, όταν ξεκίνησαν οι συστηματικές απελευθερώσεις ζώων, ώστε να αποτραπεί η εξαφάνιση του συγκεκριμένου είδους.
Η ακριβής τοποθεσία, όπου εντοπίστηκε ο λευκός λύγκας παραμένει μυστική, καθώς οι Αρχές και οι ειδικοί επιδιώκουν να προστατεύσουν το σπάνιο ζώο από ενόχληση. Παρά τη βελτίωση των πληθυσμών, ο ιβηρικός λύγκας εξακολουθεί να έχει την κατηγορία «ευάλωτος» στη Λίστα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN).
«Μια αξέχαστη ανάμνηση»
Ο φωτογράφος δημοσίευσε στο Instagram το προσωπικό του μήνυμα για τη σπάνια αυτή συνάντηση, περιγράφοντας τη συγκίνηση και την επιμονή, που χρειάστηκε για να τον εντοπίσει. Συγκεκριμένα, έγραψε:
«Το λευκό φάντασμα του μεσογειακού δάσους. Η ιστορία πίσω από αυτή τη συνάντηση. Σε ένα νέο μέρος όπου άρχισα να ψάχνω πριν από λίγους μήνες, ελέγχοντας μία από τις φωτογραφικές μηχανές μου, παρατήρησα κάτι που δεν μπορούσα να πιστέψω…
Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να αφιερώνω όλο το χρόνο που είχα στη διάθεσή μου, έπρεπε να δω αυτό το θαύμα με τα ίδια μου τα μάτια. Πέρασαν ώρες, μέρες, εβδομάδες και ακόμη και μήνες χωρίς αποτέλεσμα, και πολλές φορές ήμουν έτοιμος να τα παρατήσω…
Ένα άσχημο πρωί, μετά από μια νύχτα βροχής, περπατούσα όπως τόσες άλλες φορές, όταν ξαφνικά είδα στο βάθος ένα λευκό σχήμα, που φαινόταν να ακτινοβολεί το δικό του φως.
Όταν είδα για πρώτη φορά έναν «λευκό ιβηρικό λύγκα» με το χιονισμένο χειμερινό του τρίχωμα και τα διαπεραστικά μάτια του, έμεινα παράλυτος, δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό, που έβλεπα.
Ένιωσα πολύ τυχερός, που ήμουν μάρτυρας αυτής της στιγμής, που μπόρεσα να δω αυτό το μεγάλο λύγκα στο φυσικό του περιβάλλον. Η συνάντηση με αυτό το αιλουροειδές ήταν μια αξέχαστη ανάμνηση για μένα και με έκανε να σκεφτώ τη σημασία της φύσης και της προστασίας της…
Ελπίζω αυτή η μακρά ιστορία να εμπνεύσει κάποιους να εκτιμήσουν και να προστατεύσουν τη φυσική ομορφιά του κόσμου, που μας περιβάλλει».
Ο κίνδυνος εξαφάνισης του είδους
Ένα από τα σπανιότερα αιλουροειδή στον κόσμο, ο ιβηρικός λύγκας εξακολουθεί να περιλαμβάνεται στα είδη υπό εξαφάνιση.
Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF), ο ιβηρικός λύγκας έχει έντονες, σκούρες κηλίδες και ζυγίζει περίπου το μισό από το ευρασιατικό είδος, με μακριά πόδια και πολύ κοντή ουρά με μαύρη άκρη.
Το τρίχωμά του είναι καστανό με μια χαρακτηριστική «γενειάδα» γύρω από το πρόσωπό του και εμφανείς μαύρες τούφες στα αυτιά. Ωστόσο, οι οικολόγοι προειδοποιούν για την περίπτωση του λευκού ιβηρικού λύγκα ότι παρόλο που το λευκό τρίχωμα μπορεί να φαίνεται υπέροχο στην κάμερα, ταυτόχρονα αποτελεί τρομερό καμουφλάζ στη φύση.
Η ανακάλυψη του λευκού ιβηρικού λύγκα οφείλεται στις εκτεταμένες προσπάθειες διατήρησης για την προστασία του ιβηρικού λυγκα, ο οποίος σώθηκε από την εξαφάνιση μετά τη ραγδαία μείωση του πληθυσμού του κάτω από τα 100 μεγάλα αιλουροειδή το 2002.
Ο ιβηρικός λύγκας άρχισε να μειώνεται σταθερά κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, λόγω λαθροκυνηγών και μέχρι το 2002 απέμεναν μόνο δύο αναπαραγωγικοί πληθυσμοί στον κόσμο, συνολικά περίπου 100 ενήλικα ζώα με 25 αναπαραγωγικές θηλυκές.
Ωστόσο, χάρη στις εκτεταμένες κοινές προσπάθειες των ισπανικών εθνικών και περιφερειακών διοικήσεων, διαφόρων ΜΚΟ και των χρηματοδοτούμενων από την Ευρωπαϊκή Ένωση προγραμμάτων “Life”, υπήρξε αύξηση στον πληθυσμό τους.
Η απογραφή του 2015 έδειξε ότι υπήρχαν 404 ενήλικες λύγκες στον κόσμο, ενώ σύμφωνα με το Υπουργείο Οικολογικής Μετάβασης της Ισπανίας ο πληθυσμός του συγκεκριμένου είδους ξεπέρασε τα 2.000 το 2023, κατανεμημένα στις δύο χώρες της Ιβηρικής Χερσονήσου.
Ωστόσο, η πρόοδος αυτή τίθεται σε κίνδυνο, καθώς αρκετές περιφερειακές κυβερνήσεις στην Ισπανία υπέκυψαν στις πιέσεις αγροτών και κυνηγών να εμποδίσουν την επανεισαγωγή του είδους στη φύση.
Οι αντίπαλοι του προγράμματος διατήρησης του λύγκα ισχυρίστηκαν ότι αυτά τα ζώα απειλούν κουνέλια και πέρδικες, σύμφωνα με την εφημερίδα “The Guardian’.
Τα ζώα έχουν εξαπλωθεί σε γεωγραφικές περιοχές, όπως η Σιέρα Μορένα, τα Μόντες ντε Τολέδο, η ισπανο-πορτογαλική λεκάνη του Γουαδιάνα και η Ντονιάνα, καθώς και σε άλλα μέρη όπου επανεισάγονται, κάτι που θα ήταν αδιανόητο μέχρι πριν από λίγα χρόνια, όπως η Σιέρα Παλεντίνα.
Ενδημικό μόνο σε αυτή την περιοχή, αυτό το μεγάλο αιλουροειδές είναι απαραίτητο για τα οικοσυστήματα του μεσογειακού τοπίου και την τροφική του αλυσίδα, καθώς κύρια πηγή της τροφής του αποτελούν τα κουνέλια.
Εάν εξαφανιζόταν, θα προκαλούσε υπερπληθυσμό στο επόμενο επίπεδο της αλυσίδας, γεγονός, που θα διατάρασσε την ισορροπία του συνόλου, δεδομένης της έλλειψης ανταγωνισμού μεταξύ των δύο ειδών.