Ή διατήρηση του άτυπου συμβολαίου των γενεών θα διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού μας συστήματος
Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού μας συστήματος και τις αιτίες που την επηρεάζουν. Οι λόγοι μη βιωσιμότητας σε ένα ασφαλιστικό σύστημα προφανώς σχετίζονται με τον αριθμό των εργαζομένων με την έγκαιρη καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών, με τη σωστή διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, κ.ά.
Καθοριστικός παράγοντας όμως, αν λάβουμε υπόψη τις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σε διάφορα κράτη του κόσμου, είναι η διατήρηση του άτυπου συμβολαίου των γενεών δηλαδή ο αριθμός των γεννήσεων σε συνάρτηση με τον αριθμό των εργαζομένων. Σύμφωνα με αυτές ο αριθμός των εργαζομένων πρέπει να είναι μικρότερος από τον αριθμό των γεννήσεων. Η διατήρηση του άτυπου συμβολαίου των γενεών εγγυάται την ισορροπία που απαιτείται στις γενεές τόσο για την προοπτική απασχόλησης όσο και για την προοπτική καταβολής ασφαλιστικών εισφορών έτσι ώστε να διασφαλίζεται η ανταποδοτικότητα στους συνταξιούχους συμπολίτες μας.
Η διατήρηση του άτυπου συμβολαίου των γενεών σχετίζεται κατά κύριο λόγο με τον αριθμό των γεννήσεων ο οποίος τα τελευταία χρόνια συρρικνώνεται αισθητά στη χώρα μας. Οι αιτίες αυτής της συρρίκνωσης είναι προφανείς και ακούνε στο όνομα ακρίβεια – ανεργία στους νέους, χαμηλό εισόδημα, στεγαστική κρίση. Οι παραπάνω αιτίες είναι αποτρεπτικές για τη δημιουργία οικογένειας καθώς το κόστος ζωής χωρίς επαγγελματική αποκατάσταση και ένα ικανοποιητικό εισόδημα δεν μπορεί να καλυφθεί. Αυτή η πραγματικότητα δημιουργεί σε κάθε νέο ένα αίσθημα ανασφάλειας και αυτό αποδεικνύεται και από τον αριθμό των νέων που ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία συγκατοικούν με τους γονείς καθώς δεν έχουν επιλύσει επαρκώς το ζήτημα της εργασίας, της ικανοποιητικής αμοιβής αλλά και της στέγης.
Ο νέος εργασιακός νόμος που δίνει τη δυνατότητα έως και 13 ώρες εργασίας την ημέρα δεν ενισχύει την προοπτική για νέες προσλήψεις, προάγει και διευκολύνει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και δεν έχει ως προαπαιτούμενο τις διαπραγματεύσεις για την κατάρτιση συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Πρέπει να θυμίσω για άλλη μια φορά ότι η εργασία είναι κοινωνικό δικαίωμα και σε ό τι αφορά τους νέους απαραίτητη προϋπόθεση τόσο για την αξιοπρεπή διαβίωση όσο και για την αντιμετώπιση του αισθήματος ανασφάλειας, έτσι ώστε ο κάθε νέος να δημιουργήσει μια ζωή στην οποία έχει δικαίωμα να ικανοποιήσει τους στόχους του και τα όνειρά του.
Τσιάκαλος Γεώργιος