Όριζε µαζί µε τον Σταύρο Ξαρχάκο τα όρια µιας συναισθηµατικής γεωγραφίας που ξεκινάει από τη Μουσική Ανοιξη της δεκαετίας του 1960 και τους «γεννήτορες» Μίκη Θεοδωράκη και Μάνο Χατζιδάκι. Με το δικό του ιδίωµα έδωσε ήχο στην αµφισβήτηση του 1970 και έγραψε τραγούδια σαν να γράφει ποίηση. Συµβάδισε µε τις αγωνίες της «άλλης» Αριστεράς και πήρε πολλές φορές θέση κόντρα στην κερκίδα και το πλήθος. Αγαπήθηκε ως συστατικό στοιχείο της νεοελληνικής περιπέτειας, πολεµήθηκε σαν τον καθρέφτη που θέλεις να σπάσεις όταν σου δείχνει το αναπότρεπτο είδωλό σου. Τα τραγούδια του έχουν περάσει στο συλλογικό ασυνείδητο και έχουν γίνει από τίτλος εφηµερίδων έως σύνθηµα στο γήπεδο. Επειδή κάθε φορά που «σκηνοθετούσε» στιχουργικά και µελωδικά µία εποχή απευθυνόταν ταυτόχρονα στο µέσα µας κενό.
Το «Κούρεμα» του λαϊκισμού
Το 1989 εµφανίζεται στο εξώφυλλο του άλµπουµ «Το Kούρεµα» φρεσκοκουρεµένος και φρεσκοξυρισµένος, κόντρα στο προφίλ της προγενέστερης διαδροµής του. «Απαρνήθηκε τη γραφικότητά του, την ερήµην της θελήσεώς του γραφικότητά του. Και παρουσίασε καινούργια τραγούδια, υπέροχα, αντάξια ενός αληθινού καλλιτέχνη» θα πει ο Μάνος Χατζιδάκις. Στον κάπως ξεχασµένο δίσκο κάνει κριτική – αλλά και αυτοκριτική µε χιούµορ – για τα αδιέξοδα, τις µαταιώσεις και τη «φούσκα» της Ελλάδας. Οι «Κωλοέλληνες» («Μελαψές φυλές κοντοπόδαρες / Σειλινοί του κράτους») ξεσηκώνουν αντιδράσεις από άσπονδους επικριτές. «Τραγούδησε το Κωλοέλληνες και θύµωσαν οι ραγιάδες κι αδειάσανε το µέρος που λειτουργούσε» συνεχίζει ο Μ. Χατζιδάκις. Πάντως στο άλµπουµ υπάρχει και το αριστουργηµατικό «Καλοκαίρι» και, φυσικά, το «Εµείς, του ’60 οι εκδροµείς».
1944
Γεννιέται στη Θεσσαλονίκη στις 2 ∆εκεµβρίου. Οι πρόγονοί του ήταν από την Κωνσταντινούπολη και τη Φιλιππούπολη. Την εποχή εκείνη θα απαθανατίσει στο αυτοβιογραφικό του κοµµάτι, το οποίο περιλαµβάνεται στο άλµπουµ «Ρεζέρβα» του 1979: «∆εκέµβρης του ’44 / µε µια µοτοσικλέτα του ΕΛΑΣ / η µάνα µου ετοιµόγεννη, γυρίζει ο θανατάς / Να η µαµή, ανασηκώνει το µανίκι / έτσι γεννήθηκα στη Σαλονίκη».
1963
Αποφασίζει να εγκαταλείψει τη Νοµική Θεσσαλονίκης και να µετακοµίσει στην Αθήνα για να ασχοληθεί µε το τραγούδι. Ξεκινάει εµφανίσεις στην µπουάτ Στοά, όπου τον συστήνει ο Νίκος Μαµαγκάκης. Ο χώρος µετατρέπεται γρήγορα σε «άντρο των Λαµπράκηδων» και εµφανίζονται εκεί η Μαρία Φαραντούρη και ο Μάνος Λοΐζος.
1964
Παρουσιάζεται στη δισκογραφική εταιρεία Lyra και συστήνεται στον Αλέκο Πατσιφά µε τα εξής λόγια: «Είμαι μουσικός, θα ήθελα να βρω έναν εργοδότη να με εκμεταλλευθεί καταλλήλως». «∆εν ξέρω αν τον εκµεταλλεύθηκα καταλλήλως», είπε µερικά χρόνια αργότερα ο Πατσιφάς σε συνέντευξή του που ακούγεται στο ντοκιµαντέρ του Λάκη Παπαστάθη «Χαίρω πολύ, Σαββόπουλος» (Cinetic, 1975).
1966
Κυκλοφορεί το «Φορτηγό» (Lyra), όπου περιέχονται τα εξής τραγούδια: Οι πλανόδιοι (α. Οι µάγοι, β. Η Ζωζώ, γ. Η µαϊµού, δ. Το µπουλούκι), Η Συννεφούλα, Το δέντρο, Βιετνάµ γιε-γιε, Ηλιε ήλιε αρχηγέ, Τα κορίτσια που πηγαίνουν δυο-δυο, Τα πουλιά της δυστυχίας, Μη µιλάς άλλο για αγάπη, Οι παλιοί µας φίλοι. Ο ∆ηµήτρης Καράµπελας γράφει στη µελέτη του (αναθεωρηµένη έκδοση από το Μεταίχµιο): «Η στιγµή της αυτοσυνειδησίας του ελληνικού τραγουδιού, η στιγµή που µε βίαιη κίνηση ξεσκεπάζεται κι αποκαλύπτεται ποια καινούργια πραγµατικότητα όφειλε να αποδεχθεί για να ζήσει».
1967
Κατά τη διάρκεια της χούντας φυλακίζεται δύο φορές για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, τον Αύγουστο και τον Σεπτέµβριο. Στις 28 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς παντρεύεται µε την Ασπασία Αραπίδoυ (γνωστή µε το χαϊδευτικό της Ασπα) και έχουν δύο γιους, τoν Κoρνήλιo (γενν. 1968) και τoν Ρωµανό (γενν. 1972), και δύο εγγονούς, τον ∆ιονύση και τον Ανδρέα.
1975
Γράφει τη µουσική για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Happy Day», για την οποία κερδίζει βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηµατογράφου Θεσσαλονίκης (αρνείται να το παραλάβει). Το τραγούδι «Θητεία» το προτείνει στον Μιχάλη Μενιδιάτη, σε µία από τις δεκάδες γέφυρες προς τους λαϊκούς τραγουδιστές.
1976
Ύστερα από παραγγελία του Θεάτρου Τέχνης γράφει µουσική για τους «Αχαρνής» του Αριστοφάνη, µεταφράζοντας ο ίδιος ελεύθερα. ∆ιαφώνησαν όµως γύρω από την απόδοση και ο Σαββόπουλος παρουσίασε τη δική του παράσταση «Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυµαράκια» σε υπόγειο της Πλάκας. Μαζί του τραγουδούσαν οι Σάκης Μπουλάς, Νίκος Παπάζογλου, Μανώλης Ρασούλης, Μελίνα Τανάγρη, Νίκος Ζιώγαλας, Βαγγέλης Ξύδης, Κώστας Γεωργίου και Ηλίας Λιούγκος. Ο τελευταίος γνωρίζει στον Ρασούλη τον γείτονά του Νίκο Ξυδάκη.
1978
Τον Μάρτιο κυκλοφορεί «Η εκδίκηση της γυφτιάς», µε τα τραγούδια του Νίκου Ξυδάκη και του Μανώλη Ρασούλη. Ο Σαββόπουλος είναι εκεί παραγωγός. Τον ίδιο ρόλο θα αναλάβει και στον πρώτο δίσκο του Βαγγέλη Γερµανού, τα «Μπαράκια».
1983
Στις 19 Σεπτεµβρίου χρησιµοποιεί το Ολυµπιακό Στάδιο σε συναυλιακό χώρο. Η συναυλία, την οποία παρακολούθησαν 80.000 θεατές, αποτελούσε την κορύφωση της περιοδείας «20 χρόνια δρόµος».
1986-1987
Παρουσιάζει την εκποµπή «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι», τα δύο πρώτα επεισόδια της οποίας σκηνοθέτησε ο Γιώργος Πανουσόπουλος και τα υπόλοιπα 17 ο Κώστας Μαζάνης. Μόνιµοι συνεργάτες του Σαββόπουλου ήταν οι δηµοσιογράφοι Γιώργος Κοντογιάννης και Αντζελίνα Καλογεροπούλου, ενώ συνεργάστηκαν ο ποιητής Σωτήρης Κακίσης και ο Σταµάτης Φασουλής (κείµενα).
1999
Ο «Χρονοποιός» είναι ο τελευταίος δίσκος όπου ο καταθέτει καινούργια τραγούδια. Από εκεί προέρχεται το «Πρώτη του 2000», «Το φως στις 10 π.µ.», αλλά και το «Σου µιλώ και κοκκινίζεις».
2017
Το Τµήµα Φιλολογίας του ΑΠΘ τον ανακηρύσει επίτιµο διδάκτορά του στις 24 Νοεµβρίου. Ο Σαββόπουλος αφιερώνει την οµιλία του στον ποιητή Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου. «Χωρίς να το ξέρει, έγινε και αυτός δάσκαλός µου» ανέφερε. «Το τραγούδι δεν είναι κάτι διανοουµενίστικο, µολονότι χρειάζεται να βάζεις κι εκεί λίγο µυαλό κάπου κάπου. Μια φωνή έρχεται βαθιά από µέσα σου και σε κάνει να λαχταράς τη χαµένη ενότητα µε τους άλλους» έλεγε επίσης. «Στο τραγούδι θέλουµε να τεντωθούµε µέχρι τον άλλον, να απλωθούµε, να ανοίξουµε, να γίνουµε ένα µε όλα. Στα αληθινά τραγούδια, ο στίχος, η µελωδία, η φωνή και η µπάντα δεν είναι τέσσερα, είναι ένα. Ή µάλλον καταλήγουν να είναι ένα, διότι επάνω τους προβάλλεται η βαθύτερη εκείνη ενότητα, όπου όχι µόνο ο ήχος και η λέξη αλλά το σώµα και η ψυχή, η ζωή κι ο θάνατος, ο θεός κι ο άνθρωπος κι ο παρελθόν χρόνος κι ο χρόνος ο µελλοντικός είναι ένα. Στη γιορτή ενώνουµε τα χέρια µας σε κύκλο και γυρίζουµε εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα: στο τραγούδι».
2024
Τον Ιούλιο παρουσιάζει στο Ηρώδειο το µουσικό αφιέρωµα «Η δική µας Μεταπολίτευση» µε τη συµµετοχή των Γιώργου Νταλάρα, Μαρίας Φαραντούρη, Μανώλη Μητσιά, Χρήστου Θηβαίου, Πάνου Μουζουράκη, Μελίνας Τανάγρη κ.ά.
Τα μεγάλα άλμπουμ μετά το «Φορτηγό»
Το περιβόλι του τρελού (Lyra, 1969)
Μπάλλος (Lyra, 1971)
Το βρώµικο ψωµί (Lyra, 1972)
∆έκα χρόνια κοµµάτια (Lyra, 1975)
Happy day (Lyra, 1976) – σάουντρακ για την οµώνυµη ταινία του Παντελή Βούλγαρη
Αχαρνής, ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυµαράκια (Lyra, 1977)
Η ρεζέρβα (Lyra, 1979)
Τραπεζάκια έξω (Lyra, 1983)
Ο κ. Σαββόπουλος ευχαριστεί τον κ. Χατζιδάκι και θα ‘ρθη οπωσδήποτε (Σείριος, 1988)
Το κούρεµα (Polydor, 1989)
Αναδροµή 63-89 (Polydor, 1990)
Μη πετάξεις τίποτα (Polydor, 1994)
Το ξενοδοχείο (Mercury, 1997)
Ο χρονοποιός (Mercury, 1999)
ΣΑΒΒΟΡΑΜΑ (Universal, 2001) – ζωντανή ηχογράφηση από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Ο πυρήνας (µε Λάντσια και Κιουρτσόγλου) (LYRA, 2007) – ζωντανή ηχογράφηση και µαγνητοσκόπηση στο Gazarte.