Στο σπίτι του δημάρχου Δυτικής Λέσβου Ταξιάρχη Βέρρου δεν χρειάζεται να ψάξεις για «φιλοζωικά» συνθήματα ή φωτογραφίες με κουτάβια στο Instagram, τις αποφεύγει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να περάσεις το κατώφλι του. Εκεί, ανάμεσα σε πενήντα γάτες και τρεις σκύλους – όλα διασωσμένα – αντιλαμβάνεσαι ότι η φιλοζωία του δεν είναι στάση για τις κάμερες, αλλά τρόπος ζωής. «Τα ζώα είναι η ζωή», μου λέει χωρίς περιστροφές ενώ ταΐζει με κονσέρβα τα γατάκια του σαλονιού. «Δεν γίνεται να είσαι καλός άνθρωπος αν δεν αγαπάς τα ζώα». Η φωνή του δεν έχει την ένταση του πολιτικού που θέλει να πείσει· δεν ήθελε καν να μου δώσει συνέντευξη. Ο ίδιος και η σύζυγός του, Θεοδώρα Ζαφειρίου, έχουν αφιερώσει μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς τους στα ζώα που άλλοι προσπερνούν. «Εχουμε να πάμε διακοπές χρόνια», λέει. «Δεν μπορούμε να τα αφήσουμε πίσω. Κι όμως, αισθάνομαι ευτυχισμένος». Η Θεοδώρα θυμάται με ακρίβεια πότε ξεκίνησαν όλα. «Το 2015 είχαμε έναν σκύλο στην αυλή, έναν μπόξερ, που δεν άφηνε καμία γάτα να πλησιάσει. Οταν εκείνος έφυγε, ήρθε η πρώτη γάτα – κι από εκεί ξεκίνησαν όλα». Μέσα σε λίγους μήνες, οι γάτες έγιναν δεκάδες. «Η Αθηνά, η κόρη μας, το είχε πάρει πάνω της. Γύριζε και μάζευε ό,τι ζώο έβρισκε. Μέσα σε έναν μήνα είχε φέρει έξι-επτά γατάκια. Το ένα δεν τα κατάφερε. Το ταΐζαμε με το χέρι, με μπιμπερό, αλλά δεν επιβίωσε. Αυτά τα πράγματα σε σημαδεύουν».
«Πόσα να προλάβεις να σώσεις;»
Η ίδια δεν κρύβει πως υποφέρει. «Περπατώ στους δρόμους και υποφέρω. Δεν μπορώ να βλέπω ζώα πεινασμένα, άρρωστα. Θέλω να τα μαζέψω όλα, αλλά δεν γίνεται. Πόσα να προλάβεις να σώσεις;».
Καθώς την ακούω, συνειδητοποιώ ξαφνικά πως η ιστορία αυτής της οικογένειας την είχα συναντήσει, χωρίς να το ξέρω, χρόνια πριν. Η κόρη τους, η Αθηνά Βέρρου, ήταν το κορίτσι που πριν από σχεδόν πέντε χρόνια ταξίδεψε από τη Λέσβο μέχρι το σπίτι μου στον Πειραιά για να μου φέρει μια γάτα χωρίς πρόσωπο – τη Σελάνα, όπως την ονομάσαμε – αφού πρώτα την είχε περιθάλψει και φιλοξενήσει ώσπου να συνέλθει.
Ο δήμαρχος δεν περιορίζεται στην προσωπική του πράξη. Μιλά για την ανάγκη να επεκταθούν τα προγράμματα στείρωσης και εμβολιασμών, να μειωθούν τα αδέσποτα, να μπουν περισσότεροι εθελοντές στο «παιχνίδι» και να συνεργαστεί ο Δήμος στενά με τις φιλοζωικές οργανώσεις. «Αν αγαπάμε τη φύση, πρέπει να αγαπάμε και τα ζώα», λέει.
Σε μια εποχή που η φιλοζωία συχνά εξαντλείται σε αναρτήσεις και υποκριτικά χαμόγελα, ο Ταξιάρχης Βέρρος και η οικογένειά του υπενθυμίζουν πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που δεν χρειάζονται φώτα και σκηνοθεσία για να αποδείξουν την ανθρωπιά τους. Τους αρκεί ένα σπίτι γεμάτο ζωές που κάποτε δεν είχαν καμία ελπίδα.