Σκηνές από την ελληνική ιστορία

Είναι μια ιστορία που ξεκινάει επί Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κόντρα στο πανεπιστημιακό προφίλ του Θεόδωρου Λιανού, ομότιμου καθηγητή Πολιτικής Οικονομίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Προφανώς με αυτοβιογραφικά στοιχεία ενός ανθρώπου που υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του ελληνικού 20ού αιώνα και μοιράζεται το όνομα με τον πρωταγωνιστή του, Θόδωρο Λαμπρόπουλο. «Μόλις ο Θοδωράκης άκουγε τον Ιταλό μάγειρα να τον φωνάζει, άρπαζε το πιάτο του και έτρεχε. Μαζί του έτρεχαν και όλα τα πιτσιρίκια της γειτονιάς… Στην αρχή έτρεχε μαζί του και η κυρία Βασιλική, η μητέρα του Θοδωράκη, από φόβο μην ταΐσουν οι Ιταλοί το παιδί της βατράχια ή γάτες». Ακολουθεί η εξιστόρηση, όπως επισημαίνει ο ίδιος, για μια ολόκληρη εποχή: «Η στέρηση, η απώλεια, ο έρωτας, η εκδίκηση και ο θάνατος είναι οι πόλοι που καθορίζουν την πορεία του ήρωα, υπερόπτη και γοητευτικού, στη ζωή και στην αναζήτηση της ευτυχίας… Οι επιλογές του περιορίζονται σε δύο: είτε να συμβιβαστεί και να ζήσει μια ζωή που τον καταδικάζει σε ρουτίνα είτε να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση της ευτυχίας και να ζήσει απολαμβάνοντας ό,τι μπορεί να προσφέρει η ήσυχη και απλή ζωή».

Εμβόλιμες εγκιβωτίζονται αυτούσιες οι αναμνήσεις του συγγραφέα από έναν κόσμο που μοιάζει μακρινός, αλλά με τη δύναμη που έχει το παρελθόν όταν εισβάλλει στο παρόν. «Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία ήταν το στρατόπεδο των Ιταλών και το διπλανό χτήμα που ήταν η τραπεζαρία τους, κάτω από τις μουριές… Το χαντάκι με δυσκόλευε πολύ όταν πήγαινα να πάρω το «συσσίτιο», τη μερίδα που μου έδινε σχεδόν κάθε μέρα ο μάγειρας». Και αλλού: «Η πρώτη μου ανάμνηση από την Αθήνα είναι ένα τρίκυκλο, μια μοτοσικλέτα με ένα καρότσι στο πλάι. Ο Γιώργος στη σέλα, πίσω από τον οδηγό, κι εγώ με την αδελφή μου στο κασόνι, μαζί με τα μπογαλάκια μας και το κοφίνι με τις κότες».

Στην ιστορία, από την οποία οι δεκαετίες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας περνούν σαν επεισόδια μιας συναρπαστικής αφήγησης, ο ήρωας γνωρίζει τη Νομική της μετεμφυλιακής Ελλάδας, σπουδάζει στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ (στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της οποίας έχει διδάξει ο Θ. Λιανός, μαζί με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, της Βόρειας Καρολίνας και της Ιρλανδίας), συναντάει τον δολοφόνο της μητέρας του – πρόσωπο υπεράνω πάσης υποψίας –, ζει τον έρωτα, φτάνει στο έγκλημα, μαθαίνει τον λόγο του ποιητή ότι «η ζωή είναι το μόνο αγώνισμα που δεν προβλέπεται ισοπαλία».