Αθήνα και πάλι Αθήνα

Εχουν περάσει δυόμισι εβδομάδες από τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών. Νικητές και ηττημένοι, νεοεγκλεγέντες και απερχόμενοι αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν (που λέει ο λόγος δηλαδή) και η ζωή συνέχισε να τραβά την ανηφόρα. Συγκεκριμένα για τον Δήμο της Αθήνας, την ανηφόρα της Βασιλίσσης Ολγας (δεν έχω ούτε στοιχειώδεις γνώσεις τοπογραφίας αλλά πιστεύω ότι θα είναι ανηφόρα αφού, θεωρητικά, ξεκινάει από τις όχθες του ρέματος της Καλλιρρόης).

Για να το πιάσουμε από την αρχή, ο Χάρης Δούκας ανέτρεψε προγνωστικά και δεδομένα και, στον δεύτερο γύρο, έφτασε το 14% του πρώτου γύρου, στο σχεδόν 56%. Μια χαρά και μπράβο του αφού κατόρθωσε να συσπειρώσει στην υποψηφιότητά του άπαντες τους «Πάμε να ρίξουμε τον Μπακογιάννη και να σφαλιαρίσουμε τη Νέα Δημοκρατία» απ’ όπου κι αν προέρχονται («Δεν υπάρχουν μη ευπρόσδεκτοι ψήφοι» είχε πει προ ετών ο Νίκος Βούτσης). Δεν το έκρυψε ο άνθρωπος άλλωστε. Οι δε βασικές του δεσμεύσεις αφορούσαν τη μη υλοποίηση ή τη μη περάτωση έργων που είχαν ξεκινήσει επί δημαρχίας Μπακογιάννη – κάτι που θα μειώσει πέντε βαθμούς τη θερμοκρασία της πρωτεύουσας και το 3-30-300 δεν το θεωρώ υλοποιήσιμο, μοιάζουν περισσότερο με challenge ψηφιακού παιχνιδιού.

Και η βασικότερη των βασικών δεσμεύσεών του είναι ότι θα αποδώσει στην κυκλοφορία τη Βασιλίσσης Ολγας. Εδώ κάνουμε στάση.

Η υπουργός Πολιτισμού απάντησε στα σχέδια του Χάρη Δούκα, ότι η πεζοδρόμηση της λεωφόρου είναι σχέδιο που ξεκίνησε από το 2000, εντάσσεται στην ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων και κάτω από τη Βασιλίσσης Ολγας, πολύ κοντά στην επιφάνεια της ασφάλτου, υπάρχουν εκτεταμένα αρχαιολογικά ευρήματα, συγκεκριμένα ρωμαϊκά. Σε απάντηση, ο νεοεκλεγείς δήμαρχος επανήλθε με έξι «κρίσιμα» ερωτήματα που τα παραθέτω εν συντομία. Το ένα: Γιατί έγινε μόλις τώρα ενημέρωση για την αξία των αρχαιολογικών ανασκαφών; Το δύο: Λήφθηκαν υπόψη τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα στις ήδη ανατεθειμένες μελέτες και εργολαβίες; Το τρία: Πόσο καιρό θα χρειαστεί να μείνει κλειστή η Βασιλίσσης Ολγας; Το τέσσερα: Πώς θα προχωρήσουν τα σχέδια για την πεζοδρόμηση; Το πέντε: Ποιο είναι το κόστος του έργου έως τώρα; Και το έξι: Γνώριζε για την ύπαρξη των αρχαιολογικών ευρημάτων ο διευθύνων σύμβουλος της «Ανάπλαση Αθήνας Α.Ε.»;

Ο Χάρης Δούκας είναι καθηγητής του Πολυτεχνείου. Δηλαδή άνθρωπος της έρευνας και της μελέτης, κάτι που αποτελεί σοβαρό αντίβαρο στην έλλειψη πολιτικής και διοικητικής εμπειρίας. Αλλά τα συγκεκριμένα ερωτήματα θα τα περίμενα από έναν ακραιφνή πολιτικάντη. Ενας επιστήμονας θα έπρεπε να τα είχε ερευνήσει από πριν. Να τα είχε ψάξει, να είχε ενημερωθεί πριν βιαστεί να εξαγγείλει τα σχέδιά του για τη Βασιλίσσης Ολγας. Δεν χρειάζεται παρά μία φωτογραφία της περιοχής για να καταλάβει κάποιος ότι, ανάμεσα σε τόσα μνημεία, δεν μπορεί να μην υπάρχει ύψιστο αρχαιολογικό ενδιαφέρον στο συγκεκριμένο σημείο. Δεν θα έπρεπε λοιπόν να έχει αποταθεί στο υπουργείο Πολιτισμού, το πλέον αρμόδιο, να είχε ζητήσει αναλυτικές πληροφορίες πριν προαναγγείλει μια απόφαση που δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον δήμο;

Ζούμε σε μια πόλη όπου περπατάμε πάνω σε Ιστορία αιώνων. Και όχι χωμένη στα βάθη της αλλά ελάχιστα εκατοστά κάτω από τα πόδια μας. Αυτή είναι η πιο σημαντική διαχείριση όσον αφορά στην Αθήνα. Ούτε τo airbnb ούτε τα τραπεζοκαθίσματα στα πεζοδρόμια. Αυτά είναι αστικά ήθη που έρχονται και παρέρχονται ενώ κάποιες χιλιάδες χρόνια κροταλίζουν στις σόλες των παπουτσιών μας. Από την άλλη, τα αυτοκίνητα μέσα στην πόλη είναι υπόθεση του περασμένου αιώνα. Που σημαίνει εκτός εποχής.

Εγκλωβισμένος

Βρίσκω πολύ καλό το ότι ο Χάρης Δούκας έθεσε εξαρχής εαυτόν εκτός κομματικών ισορροπιών και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Και έρχεται τώρα ο Πέτρος Κωνσταντίνου, επικεφαλής της «Ανταρσία στις γειτονιές» που πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του το χαλάει, επικαλούμενος τη στήριξή του προκειμένου να «φύγει ο Μπακογιάννης». Του κουνάει μάλιστα και το δάχτυλο λέγοντάς του ότι «πρέπει να διαλέξει μεριά». Δεν θα ονοματίσω πώς λέγεται αυτό. Ούτε θα έλεγα στον Χάρη Δούκα «Ας πρόσεχε». Μόνο και μόνο επειδή αγαπάω πολύ αυτήν την πόλη.